میزان شیوع چندنوع سرطان از جمله سرطانهای معده، کبد و روده بزرگ در مردان بیشتر از زنان است. تاکنون تفاوت در سبک زندگی مثل رژیم غدائی و کشیدن سیگار به عنوان عامل این تفاوت تلقی می شد اما شواهد جدید نشان می دهد ریشه این اختلاف به تفاوتهای بیولوژیک زنان و مردان برمی گردد. اخیراًیک کار پژوهشی در دانشگاهMIT نشان داده تیمار موشهای نر با هورمون استروژن میزان ابتلا به سرطان معده به ویژه سرطانهائی را که در اثر عفونتهای مزمن با هلیکوباکتر پیلوری ایجاد می شوند تا حد زیادی کاهش می دهد. نتایج این تحقیق در مجله Cancer Prevention Research منتشر شده است.
بعید است که پزشکان در مردان با استروژن به درمان سرطان معده بپردازند ولی این پژوهشگران معتقدند کارآنان می تواند به ساخت داروهائی منجر شود که آثار ضد سرطان استروژن را تقلید کنند.
سرطان معده دومین سرطان کشنده دنیا است و احتمال ابتلای به این سرطان در افرادی که با هلیکوباکتر پیلوری آلوده می شوند بسیار بیشتر از سایر افراد است. بیش از نیمی از جمعیت جهان به هلیکوباکترپیلوری آلوده اند و بسیاری از این افراد هیچ علامتی نشان نمی دهند. پاسخ سیستم ایمنی بدن به هلیکوباکتر پیلوری به شکلی است که علائم بیماری را تحت کنترل نگه می دارد ولی احتمال ابتلا به سرطان معده را افزایش می دهد. نتایج چندین کار تحقیقی نشان داده استروژن زنان را در مقابل التهاب ناشی از هلیکوباکتر محافظت می کند. احتمال بروز سرطان معده درزنانی که دیرتر یائسه می شوند کمتراست و در مقابل، زنانی که داروهای بلوک کننده آثار استروژن مثل تاموکسیفن (برای درمان سرطان سینه) مصرف می کنند بیشتر به سرطان معده مبتلا می شوند.
دکترجیمز فاکس، استاد مهندسی ژنتیک در MIT سرپرستی این پژوهش جدید را به عهده داشته است. برای انجام این تحقیق پژوهشگران ابتدا با تکنیکهای مهندسی ژنتیک ترشح گاسترین را درموشهای مورد آزمایش افزایش داده و به این ترتیب آنها را به گاستریت مبتلا کردند و بعد به آنها استروژن دادند.
گاسترین هورمونی است که ترشح اسید معده و تکثیر سلولهای پوششی آن را تحریک می کند. درچنین موشهائی معمولاً سرطان معده در عرض 20 هفته بروز می کند. آلودگی با هلیکوباکتر پیلوری پیشرفت سرطان را سرعت می بخشد و مثل انسان، موشهای نر بیشتر به سرطان معده مبتلا می شوند. موشهای نرچندهفته پس از آلودگی با هلیکوباکترپیلوری به چهارگروه تقسیم شده و استروژن، تاموکسیفن یا ترکیبی از هردو را دریافت کردند و به گروه چهارم هیچ داروئی داده نشد. به موشهای ماده فقط تاموکسیفن داده شد. انتظار می رفت تاموکسیفن در موشهای نرو ماده آثار استروژن را مهارکند اما موشهای نر در هر سه گروه آزمایشی در مقابل سرطان معده مقاوم شدندو در40% از موشهائی که هیچ داروئی دریافت نکرده بودندسرطان معده بروز کرد.
تاموکسیفن در موشهای ماده هم روی میزان ابتلا به سرطان معده اثری نشان نداد. نتایج شگفت آور این تحقیق نشان داد در معده تاموکسیفن به جای اینکه اثر ااستروژن را مهار کند اثر شبه استروژنی از خود نشان می دهد.
کیت ویلسون، استاد پاتولوژی، میکروبیولوژی و ایمونولوژی در دانشگاه مرکز پزشکی وندربیلت (Vanderbilt University Medical Center) می گوید این تحقیق شواهد تجربی محکمی در جهت نقش استروژن درالگوی شیوع وابسته به جنسیت سرطان معده ارائه می کند.
برای تعیین مکانیسم آثار ضد سرطان معده استروژن و تاموکسیفن پژوهشگران MIT به جستجوی ژنهائی پرداختند که بیانشان در موشهای تیمار شده افزایش می یابد. آنها 60 ژن را شناسائی کردند که اغلبشان در حرکت سلولها و یا رشد سرطان نقش داشتند. یکی از این ژنها که بیشتر مورد توجه قرارگرفت ژن مربوط به پروتئین CXCL1 بودکه در تجمع سلولهای سیستم ایمنی در مواجهه با آنتی ژنها نقش دارد. همتای CXCL1 در انسان اینترلوکین 8 (IL-8) است که افزایش آن بخشی از پاسخ سیستم ایمنی به آلودگی با هلیکوبلکتر پیلوری است. پژوهشگران عقیده دارند آلودگی مزمن با هلیکوباکتر باعث می شود ترشحCXCL1 (یا اینترلوکین 8 درانسان) افزایش یابد. این پروتئین نوتروفیلها و ماکروفاژها را جذب کرده و باعث بروز التهاب می شود و این التهاب در نهایت به گاستریت و سرطان می انجامد. استروژن تا حدی جلوی تجمع یا فعالیت سلولهای سیستم ایمنی را می گیرد. این پژوهشگران در حال حاضر در تلاش برای کشف مکانیسم دقیق اثر ضد سرطان معده استروژن تحقیق خود را بر روی موشهای فاقد ژن CXCL1 متمرکزکرده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.