مجله علمی- پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی زنجان | شماره | تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۰ آبان ۱۳۸۹
نقش گیرندههای D1/D2 دوپامینی در فراموشی القا شده با 1ـ متیل ـ بتا ـ کربولین (هارمان) بر روی حافظهی اجتنابی مهاری با استفاده از مدل استپ داون
با توجه به اينكه انواع مختلف بتا ـ كربولينها در رژيم غذايي به مقدار بسيار زياد وجود دارد، در اين مطالعه اثر سيستم دوپاميني بر روي فراموشي القا شده با هارمان كه نوعي بتا ـ كربولين است، مورد بررسي قرار گرفت.روش بررسي: روش اجتنابي مهاري (غير فعال) با مدل Step-Down براي بررسي حافظه در موشهاي كوچك آزمايشگاهي بهكار گرفته شد.يافتهها: تزريق درون صفاقي هارمان (5 و 10ميليگرم در كيلوگرم I.P ) بلافاصله بعد از آموزش به صورت وابسته به دوز، تثبيت حافظهي اجتنابي مهاري را در حيوان كاهش داد. بهكار بردن آپومرفين (5/0 و 1 ميليگرم در كيلوگرم I.P ) قبل از آزمون به تنهايي اثر بر روي فراخواني حافظهي اجتنابي مهاري نداشته، ولي منجر به بازگشت حافظهي تخريب شده ناشي از تزريق بعد از آموزش هارمان گرديد. بهعلاوه بهكار بردن SCH23390 (025/0، 05/0 و 1 ميليگرم در كيلوگرم I.P ) يا سولپيرايد (5/12، 25 و 50 ميليگرم در كيلوگرم I.P ) به تنهايي تأثيري بر روي يادآوري حافظه نداشت، در حاليكه در حيواناتي كه تثبيت حافظه در آنها تحت تأثير تزريق بعد از آموزش داروي هارمان تخريب شده بود، تزريق SCH23390 (05/0 و 1/0 ميليگرم در كيلوگرم I.P ) و يا سولپيرايد (25 و50 ميليگرم در كيلوگرم I.P ) فراموشي القا شده با هارمان را كاهش داد.نتيجهگيري: يافتهها نشان داد كه احتمالاً سيستم دوپامينرژيك در فراموشي القا شده توسط هارمان نقش دارد و ممكن است اثرات آنها از طرق مختلف باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.