موز به افرادی که دارای فشار خون بالایی هستند کمک می‌کند، همچنین خطر حملات قلبی را کاهش می‌دهد. موز بهبود دهنده زخم مزمن معده و کاهش دهنده کلسترول می‌باشد.
زادگاه اولیه موزمناطق استوایى و گرمسیر است البته در بلوچستان نیز این میوه را می‌کارند و محصول خوبی به دست می‌آورند. موز داراى انواع و اقسام گوناگونی می‌باشد و نوع نا مرغوب آن دارای هسته است. میوه موز در صورت رسیدن داراى عطرى ملایم، خوش طعم، شیرین نرم، بسیار مغذى و قدرت غذایى آن کمی از سیب‌زمینى بیشتر است. میوه موز داراى ویتامین‌هاى A، B، C و80 درصد قند می‌باشد، ولى از نظر مواد چربى، سلولز و کلسیم فقیر است و به همین جهت افرادی که از این میوه بیش از حد استفاده می‌کنند مبتلا به اختلالات معده، سوء‌هاضمه و یبوست شده، کم‌خون و ضعیف می‌شوند. در میوه رسیده موز مقدار زیادی پتاسیم، فیبر، منیزیم، مس و نشاسته وجود دارد. مبتلایان به آلبومین می‌توانند موز را همراه با غذاهاى مناسب دیگر میل نمایند و برای آنها بسیار مفید است.
کاهش حملات قلبی
موز به افرادی که دارای فشار خون بالایی هستند کمک می‌کند، همچنین خطر حملات قلبی را کاهش می‌دهد. موز بهبود دهنده زخم مزمن معده و کاهش دهنده کلسترول می‌باشد. ماده معجزه‌آسا موجود در موز که سیستم گردش خون را تنظیم می‌کند، پتاسیم است و بدلیل داشتن پتاسیم زیاد، ضدسرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه‌ها می‌باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که اثر موز بر روی زخم بیشتر از داروهای گران‌قیمتی است که پزشکان تجویز می‌کنند. موز از نظر طب قدیم ایران معتدل و تر است و خون را غلیظ می‌کند. موز میوه‌ای گرم و پرانرژی و از نظر ارزش غذایی برابر گوشت است و فقط چربی و کلسیم کمتری دارد.
میوه خون‌ساز
موز را به صورت کاملا رسیده مصرف کنید زیرا خوردن میوه خام موز تولید کولیت می‌نماید. افرادی که مبتلا به مرض قند و یبوست هستند باید از خوردن موز پرهیز کنند. بعضى‌ها نسبت به میوه موز حساسیت دارند و پس از خوردن آن زبانشان ورم کرده و یا جوش می‌زند بهتر است این اشخاص بعد از خوردن موز از یک میوه ترش یا آبلیمو استفاده کنند. موز یکى از میوه‌هاى خون‌ساز است و اشخاص ضعیف را چاق می‌کند. سرفه‌های خشک را آسان و سینه را نرم می‌نماید. ضماد میوه موز جهت سوختگى آتش مفید می‌باشد و چنانچه بلافاصله به کار رود، از تاول زدن جلوگیرى می‌نماید. پاشیدن خاکستر پوست درخت موز جهت بند آوردن خون و درمان زخم‌ها نافع می‌باشد. افراد مسن و سرد مزاج‌ها بهتر است در خوردن موز زیاده‌روی نکنند و این میوه را به صورت ناشتا میل ننمایند. جوشانده ریشه درخت موز ضد کرم است. پوست میوه موز از سمت داخل جوهر را به خود می‌گیرد و در زمان‌های قدیم برای پاک کردن جوهر و مرکب از روی دست آن را به کار می‌بردند. عصاره میوه موز را می‌توان به اطفال شیرخوار داد همچنین کمپوت میوه موز جهت افراد مسن و اشخاصى که معده‌ای ضعیف دارند تجویز می‌شود.
زادگاه اولیه موزمناطق استوایى و گرمسیر است البته در بلوچستان نیز این میوه را می‌کارند و محصول خوبی به دست می‌آورند. موز داراى انواع و اقسام گوناگونی می‌باشد و نوع نا مرغوب آن دارای هسته است. میوه موز در صورت رسیدن داراى عطرى ملایم، خوش طعم، شیرین نرم، بسیار مغذى و قدرت غذایى آن کمی از سیب‌زمینى بیشتر است. میوه موز داراى ویتامین‌هاى A، B، C و80 درصد قند می‌باشد، ولى از نظر مواد چربى، سلولز و کلسیم فقیر است و به همین جهت افرادی که از این میوه بیش از حد استفاده می‌کنند مبتلا به اختلالات معده، سوء‌هاضمه و یبوست شده، کم‌خون و ضعیف می‌شوند. در میوه رسیده موز مقدار زیادی پتاسیم، فیبر، منیزیم، مس و نشاسته وجود دارد. مبتلایان به آلبومین می‌توانند موز را همراه با غذاهاى مناسب دیگر میل نمایند و برای آنها بسیار مفید است.
کاهش حملات قلبی
موز به افرادی که دارای فشار خون بالایی هستند کمک می‌کند، همچنین خطر حملات قلبی را کاهش می‌دهد. موز بهبود دهنده زخم مزمن معده و کاهش دهنده کلسترول می‌باشد. ماده معجزه‌آسا موجود در موز که سیستم گردش خون را تنظیم می‌کند، پتاسیم است و بدلیل داشتن پتاسیم زیاد، ضدسرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه‌ها می‌باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که اثر موز بر روی زخم بیشتر از داروهای گران‌قیمتی است که پزشکان تجویز می‌کنند. موز از نظر طب قدیم ایران معتدل و تر است و خون را غلیظ می‌کند. موز میوه‌ای گرم و پرانرژی و از نظر ارزش غذایی برابر گوشت است و فقط چربی و کلسیم کمتری دارد.
میوه خون‌ساز
موز را به صورت کاملا رسیده مصرف کنید زیرا خوردن میوه خام موز تولید کولیت می‌نماید. افرادی که مبتلا به مرض قند و یبوست هستند باید از خوردن موز پرهیز کنند. بعضى‌ها نسبت به میوه موز حساسیت دارند و پس از خوردن آن زبانشان ورم کرده و یا جوش می‌زند بهتر است این اشخاص بعد از خوردن موز از یک میوه ترش یا آبلیمو استفاده کنند. موز یکى از میوه‌هاى خون‌ساز است و اشخاص ضعیف را چاق می‌کند. سرفه‌های خشک را آسان و سینه را نرم می‌نماید. ضماد میوه موز جهت سوختگى آتش مفید می‌باشد و چنانچه بلافاصله به کار رود، از تاول زدن جلوگیرى می‌نماید. پاشیدن خاکستر پوست درخت موز جهت بند آوردن خون و درمان زخم‌ها نافع می‌باشد. افراد مسن و سرد مزاج‌ها بهتر است در خوردن موز زیاده‌روی نکنند و این میوه را به صورت ناشتا میل ننمایند. جوشانده ریشه درخت موز ضد کرم است. پوست میوه موز از سمت داخل جوهر را به خود می‌گیرد و در زمان‌های قدیم برای پاک کردن جوهر و مرکب از روی دست آن را به کار می‌بردند. عصاره میوه موز را می‌توان به اطفال شیرخوار داد همچنین کمپوت میوه موز جهت افراد مسن و اشخاصى که معده‌ای ضعیف دارند تجویز می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.