متادون درمان اعتیاد نیست بلکه برای کاهش آسیب و جرم است .

امروزه بحث درمان اعتیاد با داروی «متادون»، از جمله مواردی است که باعث دوگانگی و شک و تردیدهای فراوانی در امر درمان اعتیاد بین درمانگران و حتی بیماران شده است؛ دارویی که تنها توانایی کاهش آسیب را دارد و قادر به درمان بیماری نیست. زنگ خطری جدید به صدا درآمده است.

 پخش فراوان و بی‌حساب «متادون»، تبلیغات فراوان برای درمان اعتیاد با این دارو و فراوانی مراکز متادون درمانی در شهر‌های گوناگون، موجب شده که خود این دارو، در طول زمان به یک ماده مخدر جدید و قانونی تبدیل شود!

توجه داشته باشید که خود متادون یک داروی بسیار اعتیاد آور میباشد که امروزه در تمام شهرها مورد استفاده

معتادان قرار میگیرد.این دارو تنها نقشه کاهش آسیب و جرم را به دنبال دارد نه ترک اعتیاد.

تنها راه عملی ترک اعتیاد قطع مصرف میباشد نه جایگزین کردن آن.

متاسفانه برخی پزشکان سود جو از متادون برای کلیه معتادین استفتده میکنند و استثنا قائل نمیشوند

قطع وابستگی به هرگونه ماده مخدر تنها راه نجات یک معتاد است.

متاسفانه معتادین از مضرات متادون با خبر نبوده و این داروی مخدر را استفاده مینمایند.

درمان راحت و بی‌دردسر که از توجه زیاد به ابعاد جسمانی بیمار و بی‌توجهی به بعد روانی بیماری اعتیاد نشات می‌گیرد، می‌تواند عاملی باشد برای مصرف و بازگشت‌های پی در پی بیماری. در مورد داروی متادون نیز متاسفانه تاریخ در حال تکرار است. دارویی که به عنوان مسکن، برای بیمارانی ساخته شده است که با سرطان دست و پنجه نرم می‌کنند و به کمک آن می‌توانند بر دردهای فراوان ناشی از شیمی درمانی فائق آیند. یا آن دسته از بیمارانی که به دلیل دردهای جسمانی فراوان، به مسکن نیاز دارند، شاید هم برای بیماران تزریقی که ممکن است با تزریق ماده مخدر، برای خودشان و محیط اطرافشان، شیوع بیماریهای عفونی نظیر ایدز را موجب شوند و یا حتی برای مکانهای نظارتی مثل زندان‌ها که با اعمال قانون قوی قابل کنترل می‌باشند... یعنی در مواردی که هدف، کاهش آسیب بوده است نه درمان!

این در حالی است که بر پایه آمار، نتایج استفاده از این دارو برای درمان بسیار نا‌مطلوب است. به  گونه‌ای که در بسیاری از موارد که می‌شده بیمار را با چند روز کنترل و نگهداری تحت درمان قرار داد، با تجویز این دارو، نه تنها درمان رخ نداده، بلکه بیمار وارد جریان تازه‌ای از مصرف مواد مخدر شده تا جایی که بسیاری از این دست بیماران، اذعان دارند که نشانه‌های قطع مصرف متادون (به اصطلاح عامیانه: خماری) در مواردی بسیار شدید‌تر از ماده مخدری است که مصرف می‌کرده‌اند و اثرات وابستگی روانی این دارو نیز گا‌ه شدید‌تر از مواد مخدر گزارش شده است.

در یک تحقیق ساده در بین ۶۲ بیمار که با قرص و یا شربت‌های متادن در حال درمان بودند، پس از دو ماه، ۴۵ نفر از آن‌ها به ادامه درمان و افزایش دوز متادن اصرار داشتند و با کم کردن داروی متادن خود مخالف کردند، در این افراد نشانه‌های وابستگی به این دارو به وفور دیده می‌شد. پس از گذشت شش ماه، ۲۳ نفر از این بیماران که پرسشنامه‌هایی را پر کرده بودند، اعتراف به خستگی و نارضایتی و همچنین وابستگی جسمانی و روانی شدیدی به داروی متادون کرده و خواستار راهکاریی برای قطع یکباره این دارو بودند.

البته باید اذعان داشت که داروی متادون در برخی موارد، نتایج خوبی به همراه داشته و می‌توان از آن به عنوان داروی مفید برای کمک به درمان اعتیاد نام برد، ولی نمی‌توان آنرا را تنها راهکار درمان اعتیاد دانست. اما زنگ خطر هنگامی به صدا درمی‌آید که این دارو در معرض عموم جامعه قرار بگیرد و بی‌حساب و کتاب و کنترل نشده توزیع شود؛ جایی که متوجه شویم خرید و فروش این داروی مخدر، در بین جوانان رایج شده و به راه‌های خوراکی و حتی تزریقی مورد استفاده قرار می‌گیرد.