آمفتامین ها

آمفتامین ها

امفتامین‏ها گروهى از مواد محرک مغزى هستند که معمولاً به شکل پودرسفیدرنگ و گاهى سفید متمایل به قهوه‏اى روشن یا سفید مشاهده مى‏شوند.
برخى انواع آمفتامین‏ها داراى‏مصارف طبى هستند و تحت نظارت کامل پزشک در مواردى‏ چون ‏افسردگى‏ها، اختلالات پرتحرکى، کم‏توجهى کودکان و حمله‏هاى خواب‏مورد استفاده قرار مى‏گیرند.
آمفتامین‏ها اغلب براى بهبود کارآیى وایجاد حالت سرخوشى توسط دانش‏آموزان، دانشجویان و رانندگان موردسوء مصرف قرار مى‏گیرند.
از جمله نام‏هاى رایج آن مى‏توان به آیس (ICE، اسپید (SPEED،میتسى‏بوشى (Mitsibushi و ترکیبى از آمفتامین‏هاى جایگزین به‏نام MDMAتحت نام Ecstasy اشاره کرد.
راه‏هاى مصرف:
معمولاً به‏صورت خوراکى و گاهى همراه مشروبات یا به صورت ، تزریق یا تدخین با سیگار نیز از سایر راههاى مصرفى است.شکل تزریقى آن نسبت به سایر انواع آن اعتیاد بیشترى ایجاد مى‏کند.
آثار مصرف:
همه آمفتامین‏ها به سرعت از راه دهان جذب شده و در عرض یک‏ساعت‏علایم آنها شروع مى‏شود. آثار مصرف آمفتامین‏ها ۱ تا ۲ روز طول‏مى‏کشد.
از جمله عوارض جسمانى مصرف آمفتامین‏ها مى‏توان به‏افزایش ضربان قلب و فشار خون، خشکى دهان، تعریق، افزایش انرژى،کاهش اشتها، تهوع و استفراغ و بى خوابى اشاره کرد.
از جمله عوارض روانى آن نیز احساس سرخوشى، احساس قدرت،افزایش توانایى تمرکز، نوسانات خلقى، برآشفتگى و تحریک‏پذیرى‏اس ت.
مصرف مداوم آمفتامین‏ها منجر به ایجاد تحمل و وابستگى مى‏شود؛به‏نحوى که با قطع ناگهانى آنها علایمى همچون تحریک‏پذیرى، گرسنگى‏شدید، اختلال خواب و افسردگى حاد بروز خواهد کرد و در مصارف‏طولانى‏م دت، امکان بروز حالات جنون شبیه به اسکیزوفرنى وجوددارد.
علایم مسمومیت:
خونریزى مغزى در اثر افزایش شدید فشارخون، شوک ناشى از افت‏شدید فشارخون، افزایش شدید درجه حرارت بدن، بى‏نظمى در ضربان‏قلب، اختلال هوشیارى، تشنج، اغماء و مرگ.
چگونه کمک کنیم؟
آمفتامین‏ها به شدت وابستگى ایجاد مى‏کنند. بیمارانى که علایم جنونمثل اسکیزوفرنى( را نشان مى‏دهند باید بلافاصله به روانپزشک معرفى‏شوند. بیمارانى که علایم افسردگى حاد را نشان مى‏دهند به خاطر امکان‏خودکشى باید به شدت تحت نظارت باشند.
باید به مصرف‏کنندگان‏ا طمینان خاطر داد که علایم ترک آمفتامین مشتمل بر خستگى، اضطراب،اختلال خواب و افسردگى حداکثر تا روز چهارم پس از ترک زیاد بوده ودر عرض یک هفته فروکش خواهد کرد.
معمولاً داروى خاصى براى ترک لازم نمى‏شود. در هنگام ترک بایدبیماران را تشویق کرد تا آب کافى بنوشند، روزانه سه وعده غذا مصرف‏کنند،
ورزش‏هاى آرامش بخش انجام دهند و در هواى آزاد راه بروند.
معمولاً الکل در همراهى با آمفتامین به دلیل خواص خواب‏آلودگى‏اش ‏استفاده مى‏شود.
همچنین آمفتامین‏ها در ادرار ۲ تا ۴ روز پس از مصرف قابل تشخیص‏است.