مگس‌ها به کابوس قطع پای بیماران دیابتی پایان می‌دهند

در حالی که تیم تحقیقاتی لارودرمانی بر درمان موفق اغلب مبتلایان به انواع زخم که با این روش در کشور تحت درمان قرار گرفته‌اند و همچنین سابقه نسبتا طولانی و کاربرد موفقیت آمیز این روش در کشورهای مختلف و تایید آن از سوی سازمان غذا و داروی امریکا، تاکید دارند، پیشبرد جدی این طرح به گفته تیم تحقیقاتی، به دلیل عدم همراهی نهادهای حمایتی ذی ربط معوق مانده است
به گزارش ایسنا، استفاده از لارومگس، زمینه درمانی مشترکی بین پزشکی و حشره شناسی است که تاکنون جان هزاران زخمی را در کشورهای مختلف نجات داده است، بدون این که این افراد نیاز به بستری شدن در بیمارستان یا اعمال جراحی داشته باشند.
لارو درمانی (Maggot Therapy) که با استفاده از لارو گونه‌ای مگس به نام "Lucilia Sericata" انجام می‌شود در درمان زخم پای دیابتی، زخم بستر، سوختگی، عفونت استخوان (استئومیلیت) و عفونت‌های بعد از عمل جراحی، زخم Meningomyelocell، زخم Venous Stasis Ulcers، قانقاریا، زخم Buerger، آبسه‌های عفونی پوستی، عفونت ناشی از زخم‌های سرطانی وسایر زخم‌ها کاربرد دارد.
لاروهای L.sericata که گویی برای درمان زخم‌ها خلق شده‌اند، تنها از قسمت‌های نکروزه و عفونی زخم تغذیه می‌کنند و هرگز به قسمت‌های زنده حمله نمی‌کنند .
تیمی از محققان کشورمان، شامل یک پزشک ارتوپد، دو نفر حشره شناس و یک زیست شناس پس از سه سال مطالعه و تحقیق و بررسی این تکنیک در حیوانات، مرحله بالینی این روش را از دی ماه 1383 در بیمارستان بقیه‌الله الاعظم (عج) تهران آغاز کرده‌اند با این حال به دلیل کم توجهی و عدم حمایت از این طرح، تاکنون تنها موفق به انجام حدود 30 مورد «لارو درمانی» شده‌اند که البته نتایج قابل توجهی به همراه داشته است.
لارودرمانی
یکی از بیمارانی که به تازگی با این روش تحت درمان قرار گرفته خانم میانسالی است که به تشخیص پزشکان متخصص در بیمارستان‌های تهران، ناگزیر از قطع پا بوده و تا پیش از آشنایی با تیم لارودرمانی و شروع مراحل درمان، کابوس از دست دادن پا لحظه‌ای او را رها نمی‌کرده است.
وی گفت: پس از اعلام نظر پزشکان کاملا مستاصل و ناامید بودم و تصور قطع پا، خورد و خوراک را از من گرفته بود تا این که از طریق یکی از آشنایان که با جست‌و‌جو در اینترنت برای یافتن راه حلی احتمالی گزارش‌های مربوط به تیم لارودرمانی در کشور را دیده بود با کار آنها آشنا شده و تماس گرفتیم. پزشکان بیمارستان چندان به اثربخشی این روش خوشبین نبوده و حاضر به مرخص کردن من نبودند تا با امضای رضایت‌نامه از بیمارستان خارج شدم و در مدتی که توسط پزشک ارتوپد تیم تحت لارودرمانی هستم، زخمم به نحو چشمگیری بهبود یافته و در آخرین آزمایشی که دادم میزان عفونت در محل زخم ظرف دو هفته از 118 به 75 کاهش یافته است.
دکتر عباس میراب‌زاده، عضو هیات علمی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران و متخصص حشره شناس تیم اظهار کرد: افرادی که به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند در بیمارستان بستری شده و تحت اعمال جراحی مختلف جهت پاک‌سازی زخم‌ها از عفونت و آلودگی، قرار می‌گیرند و لذا هزینه‌ زیادی را چه از لحاظ بستری شدن و چه اتاق عمل، متحمل می‌شوند و در بعضی موارد جراح به علت عدم بهبودی زخم مجبور به قطع پا از زیر زانو می‌شود؛ در حالی که با استفاده از این روش درمان، زخم مزمن در بیماران دیابتی طی یک ماه تا حداکثر چهار ماه و در بیماران غیردیابتی ظرف سه تا حداکثر 20 روز به طور قطعی درمان می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: در این روش نیازی به استفاده از آنتی بیوتیک، جراحی، بستری شدن در بیمارستان، بیهوشی و صرف هزینه‌های گزاف نبوده و تمام مراحل تحت نظر پزشک به راحتی در منزل قابل انجام است.
میراب زاده تصریح کرد: در این روش، ابتدا تخم مگس‌ها به وسیله مواد ضدعفونی کننده، ضدعفونی شده و پس از ارزیابی کیفی جهت اطمینان از استریل بودن به روی زخم عفونی بیمار قرار زده می‌شود.
دکتر میراب زاده
وی در تشریح عملکرد این مگس‌های درمانگر گفت: فعالیت لاروها سبب بالا رفتن حرارت در زخم و موجب تسریع خون‌رسانی به زخم می‌شود، همچنین لاروها جنب و جوش و حرکات فراوانی در محل زخم دارند که سبب ماساژ زخم و خون رسانی بیشتر به زخم می‌شوند. دکتر میراب زاده

میراب زاده تصریح کرد: لاروها با قلاب‌های دهانی، قسمت‌های نکروزه زخم را خراش داده و با ترشح آنزیم Proteolytic بافت‌های مرده را به حالت نیمه مایع درآورده و سپس آن را می‌مکند و به این ترتیب سبب پاکسازی و از بین رفتن قسمت‌های مرده زخم می‌شوند.
عضو هیات علمی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران ادامه داد: ترشح مداوم و زیاد بزاق لاروها از یک سو سبب شست‌وشوی زخم شده و از سوی دیگر قسمت اعظم باکتری‌هایی که مورد تغذیه لارو قرار گرفته، در قسمت اسیدی دستگاه گوارش لارو (3=pH) از بین می‌رود.
وی با بیان این که قدمت استفاده از لارو درمانی در بهبود زخم‌های عفونی به قر‌ن‌ها قبل برمی‌گردد گفت: این روش صدها سال پیش در برخی قبایل استرالیا، برمه و قوم مایا در آمریکای مرکزی استفاده می‌شده و از قرن 16 میلادی به بعد تاثیر لارومگس‌ها در درمان زخم‌های مجروحان در جبهه‌های جنگ گزارش شده است.
در سال 1920 در جریان جنگ جهانی اول، زخم‌های دو سرباز که به صورت بیهوش به مدت یک هفته در پشت جبهه بودند، نظر دکتر بائر، افسر پزشک ارتش آمریکا که برای مداوای زخمی‌های جنگ به جبهه‌های فرانسه اعزام شده بود را جلب کرد. وی در زخم‌های این سربازان تعداد زیادی لارو مگس مشاهده کرد و دید که در بدن آنها اثری از تب و زخم‌های عفونی نیست.
میراب زاده تصریح کرد: نتایج مطالعات این پزشک آمریکایی پس از مرگش منتشر و بیش از 900 پزشک و جراح در 300 بیمارستان و مرکز درمانی از این روش برای معالجه 7500 زخم استفاده کردند.
در سال 1989، دکتر شرمن، کارشناس حشره‌شناسی و پزشک با دو تخصص طب گرمسیری و بیماری‌های عفونی، این روش درمانی را در آمریکا مجدداً احیا و در سال 2004 میلادی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) این روش را تائید کرد.
وی با بیان این که بسیاری از پزشکان و کادر درمانی کشور از وجود این روش درمانی بی‌اطلاع هستند، گفت: در صورت حمایت نهادهای مسئول به راحتی می‌توان با هزینه‌ای بسیار کم، لاروی مورد نیاز برای درمان بیماران در سراسر کشور را تولید کرد.
میراب زاده با اشاره به این که ایران، بیست و یکمین کشوری است که از این روش درمانی استفاده می‌کند، خاطرنشان کرد: پیگیری جدی این روش در قالب طرح ملی نیازمند مجوز وزارت بهداشت است که در صورت تایید و تخصیص بودجه لازم از سوی مراجع مربوطه نظیر معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری این طرح موفق در سطح کشور گسترش خواهد یافت و با راه‌اندازی یک مرکز لارو درمانی مجهز، نیازهای درمانی تمامی مبتلایان به زخم مزمن پاسخ داده خواهد شد.