سوءمصرف ماری جوانا در ایالات متحده امریکا
آخرین گزارش از انستیتو ملی سوءمصرف مواد
فوریه، 2011
در سال 2009 گزارش شد که بیش از 28 میلیون امریکائی ( 3/11 درصد) 12 ساله یا بزرگتر در یک سال گذشته سوء مصرف ماری جوانا داشته اند که 4.3 درصد آنها دارای علائم وابستگی به مواد (معتاد) بوده اند. انستیتو ملی سوءمصرف مواد در اوایل دهه 1990 گزارش کرد که سوءمصرف ماری جوانا در میان کلاس هشتمی، دهمی و دوازدهمی ها رو به کاهش است. در چند سال گذشته، این گرایش نزولی متوقف شد و در سال 2010 افزایش مصرف، در بین کلاس هشتمی ها در یک ماه و یک سال گذشته گزارش گردید. بر اساس این گزارش،مصرف یک ماه قبل ماری جوانا به ترتیب 8/0% در میان کلاس هشتمی ها، 16.7% کلاس دهمی ها و 21.4% کلاس دوازدهمی ها یا به عبارتی، یک پنجم دانش آموزان دبیرستانی است. در واقع، مصرف ماری جوانا در گزارش های ارائه شده برای یک ماه قبل، بر مصرف تنباکو پیشی گرفته است. نگرانی بزرگتر اینکه در نرخ مصرف روزانه ماری جوانا نیز افزایش مصرف در بین سه گروه گزارش شده است. کلاس دوازدهمی ها با 1/6 درصد بالاترین نرخ مصرف روزانه را از سال 1980 حائز بوده اند.
آثار ماری جوانا
ماری جوانا از گیاهی مشتق می شود که حاوی بیش از 400 عنصر شیمیائی است. تتراهیدروکانابینول (THC) عنصر اصلی فعال کننده روانی در ماری جوانا است. این ماده به گیرنده های کانابینوئید (CB) متصل و بطور وسیعی از طریق سیستم اعصاب و بخش های دیگر بدن توزیع می شود. گیرنده های CB ، به تعداد زیاد، در مغز و در مناطقی یافت می شوند که بر شادی، حافظه، تفکر، تمرکز، ادراک زمان، اشتها، درد و هماهنگی حرکتی تاثیر دارند. به همین دلیل است که ماری جوانا می تواند آثاری وسیع از جمله، آثار زیر داشته باشد:
· تضعیف حافظه کوتاه مدت (حافظه رویدادهای اخیر) که یادگیری و یادآوری اطلاعات، بویژه، تکالیف پیچیده را دشوار می سازد.
· کند شدن زمان واکنش و تضعیف هماهنگی های حرکتی که فرد را از فعالیت های ورزشی بازمی دارد، به مهارت های رانندگی لطمه می زند و خطر آسیب دیدگی ها را افزایش می دهد.
· تغییر قضاوت و تصمیم گیری که احتمالا به رفتارهای پرخطر جنسی منجر می شود و به نوبه خود می تواند به سرایت بیماری های مسری از طریق جنسی منجر شود.
· افزایش میزان ضربان قلب تا 100%-%20 که احتمال خطر حمله قلبی را، بویژه در افراد مستعد به حمله قلبی افزایش می دهد.
· تغییر خلق که به سرخوشی، خونسردی یا در موارد استفاده بیش از اندازه، اضطراب و بدبینی منجر می شود.
· عرضه آن در دوره های تحولی بحرانی: تحقیقات بر روی حیوانات نشان می دهد که عرضه THC به هنگام نوجوانی تحول مغز را، بویژه در مناطق مرتبط با خلق، پاداش و کنش اجرایی (مانند، انعطاف پذیری شناختی) تغییر می دهد.
سوءمصرف دراز مدت ماری جوانا
· خطر اعتیاد
· نتایج تحصیلی و عملکرد شغلی ضعیف تر، کاهش رضایت مندی از زندگی
· مشکلات تنفسی --- سرفه های مزمن، برونشیت
· خطر سایکوز درافراد مستعد
· تداوم ضعف شناختی بعد از زمان نشئگی
ماری جوانا و بیماری های روانی
کسانی که به ماری جوانا معتادند مکررا به بیماری های روانی مبتلا می شوند. مطالعات جمعیتی، رابطه بین استفاده از کانابیس و خطر ابتلا به اسکیزوفرنی و میزان کمتری اضطراب و افسردگی را نشان می دهند. در حال حاضر شواهد کافی وجود دارد که نشان دهنده شروع، عود یا تشدید علائم بیماری اسکیزوفرنی در میان کسانی است که به ماری جوانا گرایش دارند.
ماری جوانا و اعتیاد
استفاده دراز مدت ماری جوانا می تواند به اعتیاد منجر شود؛ به عبارت دیگر، فرد به شکل وسواس گونه ای از دارو استفاده می کند با وجودآنکه در خانواده، مدرسه، محل کار و فعالیت های سرگرم کننده وی تداخل ایجاد می شود. بر اساس بررسی های سال 2009 پیش بینی می شود که 7.1 میلیون امریکایی به داروهای غیر مجاز و 4.3 به ماری جوانا وابستگی یا سوءمصرف دارند. تحقیق نشان می دهد که تقریبا 9% از مصرف کنندگان ماری جوانا معتاد می شوند. از هر 6 نفری که مصرف ماری جوانا را از سنین نوجوانی شروع کرده اند یک نفر و همچنین 50 % - 25% از کسانی که مصرف روزانه دارند، در معرض خطر اعتیاد به آن قرار دارند. در سال 2008، از بین 320000 پذیرفته شده، در برنامه های درمانی سوءمصرف مواد، 17% ماری جوانا را بعنوان اولین ماده سوءمصرفی خود گزارش کردند (63% از آنها 14- 12 و 69%، 17 -15 بودند). در راستای علائم میل و کناره گیری، از جمله، تحریک پذیری، مشکلات خواب و اضطراب، بیرون آمدن استعمال کنندگان ماری جوانا در دراز مدت از این اعتیاد کار دشواری بنظر می رسد.
درمان اعتیاد به ماری جوانا
مداخلات رفتاری، ازجمله، درمان شناختی رفتاری و مصاحبه انگیزشی (مانند، ارائه ژتون یا خدماتی به بیمار در قبال کارهای خوب یا وقتی که بیمار در برابر مواد خویشتن داری می کند) کارآیی متوسطی در درمان وابستگی به ماری جوانا نشان داده اند. اگرچه درحال حاضر دارویی در دسترس نیست، کشفیات اخیر درباره کارکرد سیستم کانابینوئید این امیدواری را فراهم کرده است که داروهایی تهیه شود تا آثار سوء ناشی از کناره گیری از ماری جوانا را کاهش دهد، آثار نشئگی ناشی از آن را محدود کند و از عود مجدد پیشگیری نماید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.