آزمایش ها به روی ۱۴۸ بیمار که نتایج آن در نشریه "لنست آنکولوژی" چاپ شد نشان داد که تجویز این واکسن علاوه بر شیمی درمانی پیشرفت سرطان را کند می کند.
با این حال تاثیر آن بر میزان بقای بیمار محدود بود و اکنون به آزمایش های بیشتر نیاز است.
بنیاد تحقیقات سرطان بریتانیا گفت که سوالات بی پاسخ بسیاری باقی است.
در واکسن سرطان از همان اصولی استفاده می شود که در واکسن های ضدعفونت - یعنی آموزش دادن سیستم ایمنی بدن. با این حال به جای حفاظت در برابر سرخک یا آنفلوآنزای فصلی، این واکسن ها به تومورهایی که در بدن رشد می کند حمله می کنند.
وقتی سلولی سرطانی می شود و شروع به تکثیر بی رویه می کند، به تدریج تغییر شکل می دهد. پروتئین های روی سطح سلول ها تغییر می کند. هدف این است که سیستم ایمنی بدن را طوری آموزش داد که این تغییرات را شناسایی کند.
هدف گیری شده
محققان در دانشگاه استراسبورگ از واکسنی به نام "تی جی ۴۰۱۰" استفاده کردند. در این واکسن نمونه ای از ویروس آبله از لحاظ ژنتیکی طوری دستکاری شده که یک پروتئین "سرطانی" در سطح سلول ظاهر شود.
بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته ریه از نوع "سلول غیرکوچک" (non-small-cell) در این آزمایش شرکت کردند. برای همه آنها معالجات استاندارد شیمی درمانی تجویز شد، و به نیمی از آنها نیز واکسن زده شد.
شش ماه بعد، وضعیت بیمارانی که واکسن خورده بودند پایدارتر از نیم دیگر بود. ۴۳ درصد بیمارانی که واکسن خورده بودند شش ماه بقا "بدون پیشرفت بیماری" را تجربه کردند. این رقم برای نیم دیگر که فقط شیمی درمانی شده بودند ۳۵ درصد بود.
با این حال میانگین بقا برای بیماران واکسن خورده ۱۰.۷ ماه بود که فقط کمی بیش از ۱۰.۳ ماه برای نیم دیگر بود.
پروفسور پیتر جانسون از بنیاد تحقیقات سرطان بریتانیا گفت: "علاقه زیادی به بهره برداری از توان سیستم ایمنی بدن برای معالجه سرطان وجود دارد. این مطالعه نشان می دهد که ترکیب یک واکسن با شیمی درمانی ممکن است، و ممکن است فوایدی برای مبتلایان به سرطان ریه داشته باشد."
"اما این مطالعه سوالات بی پاسخ زیادی باقی می گذارد - تحقیقات بیشتری برای مشاهده اینکه آیا این واکسن واقعا میزان بقا را برای بیماران سرطان ریه بهبود می بخشد یا نه لازم است."
بي.بي.سي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر