بهداشت آمیزش مقعدی



آمیزش مقعدی چیست؟
 آمیزش مقعدی، نوعی فعالیت جنسی با «باسن» است. به طور خاص، آن را به دخول آلت ذکور در مقعد یا «آمیزش روده‌ای» تعبیر می کنند. آمیزش مقعدی مخاطرات بهداشتی قابل توجهی به دنبال دارد. بنابراین خواستاریم به توصیه‌های این بخش توجه کنید.

در یک مطالعه کوچک در بریتانیا عنوان شده است که قریب به سی درصد فیلم های پورنوگرافی دارای نمایش آمیزش مقعدی هستند. گاهی اوقات آن را به صورت مسئله ای روتین و بی درد در مورد خانم ها نشان می دهند. در واقعیت، به هیچ وجه اینطور نیست.

اعمال دیگر جنسی با مقعد:
- انگشت کردن (Postillionage): به معنی قرار دادن انگشت در باسن شریک جنسی.
- شاخ ِ باسنی (Butt plugs): که یک اسباب بازی جنسی است که مقعد را گشاد کرده موجب ایجاد حس پرشدن در مقعد می‌شود.
- استفاده از لرزاننده ها بر یا در مقعد
- نرمه‌بازی (Rimming): یا تماس دهانی-مقعدی؛ این مورد خطر عفونت به همراه دارد.
- مشت کردن (Fisting): به معنی فروکردن دست در مقعد که معمولا بین زوجین دگرجنسگرا نادر است.
 
 
نقاشی هادریانوس و آنتونوس، اثر «پال آوریل»، قرن نوزدهم.

تابو ها و بیماری‌های عفونی

بسیاری از انواع آمیزش مقعدی بخصوص دخول مقعدی انواع تابوها و ممنوعیت‌ها را در بر دارند. چنین تحریم هایی حتی موجب بروز خشم ، احساس گناه و اضطراب می گردند. اما مهم این است، اگرچه افرادی این نوع فعالیت جنسی را مشمئزکننده می‌دانند، اما برخی دیگر آنها را تحریک کننده، هیجان انگیز و بخشی معمول از صمیمت جنسی خودشان یافته اند. چه ما خوشمان بیاید و چه نه، تحقیقات نشان می‌دهد ناحیه مقعد مجهز به عصب‌های تحریک‌شونده‌ی جنسی هم در مردان و هم در زنان است. پس تعجب آور نخواهد بود که زوج های بسیاری (که شامل دگرجنسگرایان نیز می‌شوند) از برخی روش‌های تحریک باسن لذت می‌برند.

اما در مورد انواع عفونت‌ها باید گفت بیشتر فعالیت‌های جنسی، خطر بیماری‌های مسری مقاربتی را (STDs) مانند سوزاک، تبخال، هپاتیت B و اچ.آی.وی. به همراه دارند. شواهدی وجود دارد که دخول مقعدی از دیگر فعالیت‌های جنسی خطر سرایتی بیشتری را داراست. در ادامه اطلاعاتی در مورد این خطرات عنوان خواهد شد.

توافق و رضایت طرفین


اینکه بزرگسالان در حریم خصوصی خودشان برای لذت بردن جنسی روی چه چیزی توافق می کنند به ایشان مربوط است، مشروط بر اینکه قانون آن را منع نکرده باشد. مسئله‌ی کلیدی، جنبه های قانونی و توافق طرفین است. حداقل سن توافق جنسی در کشورهای مختلف، متفاوت است.
در برخی کشورها (مانند کشورهای خاورمیانه از جمله ایران، و آفریقایی از جمله اوگاندا) این عمل هنوز یک جرم محسوب می‌شود و دارای جزایی اعم از حبس‌های طولانی مدت، مجازات‌های بدنی و حتی اعدام است. انجام این عمل در برخی ایالت‌های امریکا ممنوع است . با وجود این در سال ۲۰۰۳ تصمیم دیوان عالی کشور این قوانین ایالتی را ابطال کرده است. دخول مقعدی به صورت قانونی در مستعمرات پیشین بریتانیا مانند هند غربی، به صورت قانونی ممنوع است.

در یک رابطه عاشقانه توافق آزادانه هر دو شریکجنسی مهمترین جنبه‌ی فعالیت جنسی است. ممکن است بسیاری از افراد، مرد یا زن، خیال پردازی‌های پنهانی در مورد دخول مقعدی داشته باشند اما قادر نیستند در مورد آنها با شریک جنسی خود صحبت کنند. برخی ممکن است برخلاف علاقه‌ی شریک جنسی‌شان به او فشار بیاورند تا دخول مقعدی داشته باشند. برخی از ایشان با اکراه موافقت می کنند. دیگران نیز ممکن است به صورت فیزیکی مجبور به تمکین شوند.

اجبار کردن و تحت فشار قرار دادن شریک جنسی برای تسلیم شدن به انجام کاری که احساسی ناخوشایند یا تحقیرکننده در موردش دارد، کاملا غیر قابل قبول است. مسمومیت با دارو یا الکل با کاهش خویشتن‌داری می‌گردند و تجربه غیر معمول و ناایمن رفتارهای جنسی همراه است و می‌تواند زیان‌هایی جدی در پی داشته باشد. برخی زوج های همجسنگرا، داروهایی با عنوان «propers» (نیتراتها) به منظور آرامیدن عضله‌ی باسطه و انجام یک دخول راحت استفاده می کنند. اما چنین واسطه‌هایی اثرات جانبی خطرآفرینی به همراه دارد.

باید بیاد داشت که در نبود یک توافق آزاد، جرم های سنگینی مانند جرح و تجاوز وضع شده اند.

بنابراین، ضروری است که هر دو شریک جنسی در مورد خواست انجام آمیزش مقعدی به عنوان بخشی از «رپرتوار جنسی» خود، موافق باشند و از نظر قانون در مورد دخول مقعدی در کشوری که در آن زندگی می کنند، مطمئن گردند.

چه کسانی مبادرت به انجام این عمل می‌کنند؟

یک باور غلط و معمول این است که آمیزش مقعدی به صورت گسترده توسط مردان همجنسگرا انجام می شود. درحقیقت چنین نیست. به کرات اظهار شده که یک سوم زوج‌های همجنسگرا در معاشقه خود دخول مقعدی ندارند. بنابر یک تخمین، نزدیک به یک سوم زوج های دگرجنگسرا این کار را گاهی اوقات انجام می‌دهند. به نظر می‌رسد که ۱۰ درصد زوج‌های دگرجنسگرا آمیزش مقعدی را به عنوان یک مورد معمول در معاشقه خود انجام می‌دهند. در حقیقت به دلیل اینکه زوج های بیشتری دگرجنسگرا هستند،تعداد آمیزش مقعدی در میان آنان نیز بیشتر است!
آیا این کار بی خطر است؟

آمیزش مقعدی اگر با احتیاط همراه باشد برای بسیاری از زوج ها قابل انجام است. با وجود این، خطرات سلامتی بسیاری را دربر دارد و راه‌های بی خطرتری هم برای لذت بردن زوج‌ها وجود دارد. مخاطرات عمده‌ای که می تواند بر زوج های همجنسگرا و دگرجنسگرا تاثیر بگذارد در زیر توضیح داده شده اند:
ویروس انسانی ضد دفاع ایمنی بدن (HIV): شکی وجود ندارد که دخول مقعدی نسبت به دیگران فعالیت های جنسی خطر بالای سرایت اچ.آی.وی را خصوصا برای شریک جنسی گیرنده به همراه دارد. ویروسی که می تواند موجب بروز سندروم دفاعی اکتسابی، ایدز، شود. درباره‌ اچ.آی.وی و ایدز بیشتر بخوانید: دانستنی‌های اچ.آی.وی و ایدز.

ویروس انسانی ورم پوستی و زگیل: این ویروس می تواند در طی دخول مقعدی منتقل شود و موجب ایجاد زگیل در مقعد گردد.

HPV و سرطان مقعد: متاسفانه برخی انواع ویروس HPV امکان سرطان زایی دارند. برخی از انواع آن موجب بروز سرطان در گردن و به تبع سرطان حنجره در زنان می شوند. در طول قرن گذشته تحقیقات بسیاری نشان داده که این ویروس در بافت سرطانی مقعد وجود داشته است. تا سال ۲۰۰۸ نیز آشکارا مشخص شده افرادی که با شرکای جنسی‌ مختلفی دخول مقعدی را تجربه کردند با احتمال بیشتری به سرطان مقعد دچار شده اند. در یک مطالعه دانمارک برآورد شده که خطر ابتلا به سرطان مقعد در مردان همجنسگرا ۱۷ برابر بیشتر است. گرچه در نگاهی عمیق تر به این تحقیق می توان گفت نمونه آن بسیار کوچک بوده است. بنابر این چنین ادعایی هنوز اثبات نشده است. با این وجود شواهدی کافی در دست است که نشان می دهد اگر بنا دارید آمیزش مقعدی کنید همراهی با یک شریک جنسی همیشگی کم خطر تر خواهد بود.

هپاتیت A (هپاتیت عفونتی): این بیماری نوعی عفونت ویروسی است که موجب زردی و درد شکم می شود. هپاتیت A معمولا خطر جانی ندارد با این وجود مبتلایان به مرور درمانده می شوند و با تماس های دهانی و مقعدی قابل سرایت است.

هپاتیت C: موجب بیماری مزمن و پیشرونده و مرگ بار کبد می شود. هپاتیت سی می تواند با دخول مقعدی منتقل شود اگرچه اتفاقی نادر است. سهیم شدن در لوازم تزریق مواد مهمترین عامل خطرآفرین در سرایت آن است.

اشریشیا کولی (E. coli): برخی مواقع موجب اسهال و استفراغ خفیف یا شدید و حتی (البته به ندرت) کشنده باشد و یکی از انواع ویروس و باکتری قابل سرایت از طریق تماس های دهانی و مقعدی است. برخی از انواع این ویروس موجب عفونت مجاری ادراری اعم از عفنوت مثانه تا پیلونفریتز (عفونت کلیه) باشد. ای.کولی می تواند به آسانی فاصله ی کوتاه مقعد تا مجاری ادراری زنان را طی کن و باعث ایجاد عفونت در دستگاه ادراری شود. دخول مقعدی به خصوص اگر بلافاصله همراه دخول واژنی باشد، می تواند این انتقال را فراهم کند.


محافظت در برابر عفونت

در حقیقت پرهیز از اقدام به آمیزش مقعدی بهترین راه پیشگیری از هرگونه آسیب احتمالی است. اعمال جنسی ایمن‌تر دیگری نیز وجود دارند که هیجان انگیز و لذت بخشند. با این وجود بسیاری از زوج ها خواهان بهره بردن از رابطه مقعدی هستند. استفاده از کاندوم و روان کننده ی آب‌پایه (ژل) می‌تواند تا حدی محافظت‌کننده باشد. روان کننده های دیگر (روغن‌پایه) باعث پاره شدن کاندوم خواهند شد. همچنین فرو کردن آلت با فشار زیاد و عدم استفاده از کاندوم مناسب به آن صدمه می زند. به خصوص استفاده از کاندوم محکم و طراحی شده برای دخول مقعدی حفاظت بیشتری را موجب خواهد شد.

چگونه دخول مقعدی سالم داشته باشیم؟

دخول مقعدی بدین معنی است که آلت تناسلی در حالت نعوظ به منظور تحریک جنسی هر دو طرف، وارد مقعد (سوراخ باسن) و راست‌روده شود.

ممکن است هم مردان و هم زنان به عنوان گیرنده‌ی چنین دخولی باشند. با این وجود به منظور ایمنی و راحتی هرچه بیشتر به شدت توصیه می‌شود در حین کار توجه و مراقبت داشته باشید.

اطمینان حاصل کنید مقعد تمیز و روده خالی باشد. این مورد هم به لحاظ زیباشناختی و هم انجام بهتر عمل مهم است. اگر روده خالی باشد دیگر ترسی از دفع مدفوع توسط طرف شریک جنسی گیرنده نخواهد بود.

ابتدا انگشت آغشته به روان کننده را به ملایمت داخل مقعد کنید. که بهتر است با یک کاندوم یا دستکش پوشیده شده باشد.
این کار (دخول انگشت) شریک جنسی گیرنده را قادر می‌سازد تا بفهمد دخول، راحت و لذت بخش است یا نه. در حالی که با دقت یک انگشت را جا می‌دهید، می‌توانید آن را در کانال مقعد بچرخانید و به آرامی کش بیاورید. این عمل باید بدون ایجاد درد یا حراجت و به ملایمت و لطافت انجام شود.
اگر این مرحله با موفقیت انجام شد، هر دو طرف می توانند با توافق هم کار رابا آلت جنسی آغشته‌شده به روان کننده ادامه دهند. همچنین استفاده از وسایل کمک جنسی مانند دیلدوها یا لرزاننده ها نیز ممکن است (به بخش خطر استفاده از ابزارهای جنسی مراجعه کنید).
ملایمت، مراقبت و توجه، روان کننده مناسب و آرامش مقعدی نیاز اصلی این کار است؛ نه اینکه شریک جنسی گذارنده فقط محکم فشار دهد! در صورتی که از کاندوم برای دخول آلتی استفاده می شود –که به شدت برای کاهش خطر امراض مقاربتی توصیه می‌شود – حتمن از نوع آب‌پایه باشد.

شریک جنسی گذارنده باید با هر حرکت و فشار، بسیار ملایم عمل کند تا به شریک جنسی گیرنده زمان دهد ماهیچه‌ی باسطه‌اش در حالت آرمیدگی قرار گیرد. با گذشت زمان و تمرین این عمل آسان تر خواهد شد.


داروها و آمیزش مقعدی

برای آسان شدن و راحتی دخول مقعدی از داروهای آرام کننده‌ی عضلات (آمیل نیترات، بوتیل تیترات، گلیسریل نیترات) مصرف می‌شود. ما هرگز آنها را توصیه نمی کنیم. «PROPPERS» که در بطری‌های کوچک قابل استنشاق (در بریتانیا) به فروش می‌رسند، در میان جمعیت همجنسگرایان محبوب است و در بالا بردن شدت ارگاسم و کمک به آرمیدگی عضله‌ی باسطه موثر شناخته می‌شود. اما هیچ‌گونه شواهدی دال بر صحت این ادعا وجود ندارد و استفاده از آنها توسط نهادهای پزشکی توصیه نمی‌شود. باید توجه کرد امیل نیترات مخدری قوی همراه با عوارض جانبی بسیار، مانند برافروختگی چهره، سردرد، سرگیجه، افت فشار خون است که می‌تواند موجب ضعف و بی‌حالی و از دست دادن هوشیاری شود. استفاده همزمان امیل نیترات و وایگرا (SILDENAFIL) منجر به کاهش فاجعه‌بار فشار خون و حتی مرگ خواهد شد. باقی نیترات‌ها نیز چنین عوارضی دارند. تمام داروهای شهوت آور مانند وایگرا، سیتالین و قرص های لویترا با همراهی مصرف نیترات بسیار خطرآفرین می‌گردند.
به منظور بی حسی موضعی، از کرم «لیدوکایین» یا استفاده موضعی از کوکائین برای کاهش درد مقعدی هنگام دخول نیز استفاده می‌شود. بار دیگر به شدت استفاده از آن‌ها را رد می کنیم. بی‌حس کردن پوست مقعد، خطر قابل توجهی برای ایجاد جراحت بر اثر فشار بیش از حد به عضله‌ی باسطه به همراه دارد. پیروی از مراحل پیش‌گفته، می‌تواند باعث بازشدن ملایم عضله‌ی باسطه و دخولی راحت گردد. هدف اصلی احساس درد این است که ما را از احتمال ایجاد حراجت آگاه کند. بنابراین بی حسی موضعی جلوی آن را خواهد گرفت. مشکل دیگر در استفاده از بی‌حسی موضعی این است که امکان دارد آلت شریک جنسی گذارنده نیز بی‌حس شود! به تبع در ‌حس شهوت، ارگاسم و انزال وی نیز مشک‌ زا خواهد شد.

مشت کردن

به معنی داخل کردن کل انگشتان تا مچ و ساعد به درون راست روده است. این عمل به لحاظ فیزیکی و با آرمیدگی مناسب قابل انجام خواهد بود و برای برخی زوج ها قابل پذیرش و لذت آفرین است. اما چون قطر مچ از آلت بسیار بیشتر است بنابراین خطر جراحت مقعدی بالاتر می رود. به همین دلیل آن را توصیه نمی کنیم.


نرمه‌بازی

نرمه‌بازی شامل تماس دهانی با مقعد و ایجاد تحریک جنسی است. این عمل خطر بالایی در سرایت عفونت دارد و به همین دلیل نمی توانیم انجام آن را توصیه کنیم.

ابزارهای جنسی و آمیزش مقعدی

برخی زوج ها مایلند از وسایل کمک جنسی برای قرار دادن در مقعد بهره ببرند. برخی افراد نیز برای تحریک انفرادی ممکن است از آن‌ها استفاده کنند. در نظر داشتن همان اصول مورد توجه در دخول آلتی و روش آرمیدگی نیز در اینجا ضروری است. وسایل کمک جنسی باید تمیز نگه داشته و پیش از هر بار استفاده به خوبی شسته شوند. برای احتیاط بیشتر بهتر است روی آنان کاندوم کشیده شود.

یکی از خطرات مختص استفاده از چنین ابزارهایی در آمیزش مقعدی گم کردن آن درون راست روده است. برخی موزه‌ها در دانشکده‌های آسیب شناسی، مجموعه ای وسیع از اجسام خارجی بازیابی شده، در راست روده مردان و زنان دارند. از لرزاننده‌ها گرفته تا بطری شیر! گویی خلاقیت انسانی در این حیطه هیچ مرزی نمی شناسد. اما بسیار احمقانه به نظر می رسد که اشیایی در مقعد قرار داده شوند که امکان شکستن دارند و می توانند به جراحاتی وحشتناک منجر شوند. در صورتی که ابزار کمک‌جنسی را درون راست‌روده از دست دادید، می‌بایست واحد سوانح و فوریت‌های پزشکی بیمارستان محلی خود را هرچه سریع‌تر مطلع کنید. اگرچه بسیار تحقیرآمیز باشد. در صورت غفلت، شرایط می تواند برتر شود؛ یا جسم بشکند و یا بازیابی آن مشکل گردد.

در کل باید از ابزار جنسی مخصوص مقعد استفاده کنید. چنین وسایلی دارای ابعاد مناسبی هستند که گم کردن انها درون راست‌روده بسیار مشکل است! لرزاننده‌های واژنی برای این کار طراحی نشده‌اند و می‌توانند به راحتی به داخل سر بخورند و راه خود را تا کولون (بخشی از روده بزرگ) با لرزش باز کنند. برخی از آنها به وسیله‌ی جراحی از درون شکم خارج شده اند! اگر در زمان رسیدن به بیمارستان آن شی همچنان به لرزش خود ادامه دهد وضعیتی جالب اما هشدارگون به نام «علامت ناف چرخنده» اعلام خواهد شد. نگذارید چنین اتفاقی برای شما بیفتد.
مترجم: علی دوستی
با تشکر از «سازمان ملی بهداشت بریتانیا».

هیچ نظری موجود نیست: