هنرمند و مخدر

هنرمند و مخدر

مخدر تعقل را پس می‌راند، روح انسان را از اجبارات خودآگاه رها می‌کند، تخیل را به پرواز درمی‌آورد و به قدرت آن می‌افزاید. اما انسان در رؤیا نیز جهانی را با چنین مشخصاتی تجربه می‌کند. و چه بسا همین شباهتِ دو جهان نشئگی و رؤیا باشد که باعث می‌شود، برخی از هنرمندان برای خلق هنر به مخدرات روی بیاورند. مخدرات از زمان‌های دور شاعران، نویسندگان، نقاشان، آهنگ‌سازان و دیگر هنرمندان را به عنوان عاملی برای الهام گرفتن یا برای بالابردن قدرت خلاقیت اغوا کرده است. برخی از آن‌ها مدعی شده‌اند، در نشئگی به ابعاد تازه‌ای از توانایی‌های‌شان دست یافته‌اند. بسیاری از هنرمندان گفته‌اند مخدر راهی برای دستیابی به محتویات ناخودآگاه است. سورئالیست‌ها از این دسته‌اند. آنان می‌خواستند با مخدر خودآگاه را پس زده و به محتوی ناخودآگاه دست‌ پیدا کنند.

ناصر غیاثی: در ادبیات امروز اروپا توصیف تاثیرات مواد مخدر یا اصولاً طرح مسئله‌ی مخدر در ادبیات امری معمولی است و اکستازی، کوکایین و ماری جوآنا به فراوانی مضمون ادبیات معاصر اروپا قرار می‌گیرند.
کم و بیش همه‌ی هنرمندانی که با توسل به مخدر موفق به خلق آثاری ارزشمند شدند، همین‌گونه گزارش می‌دهند. اما بوده‌اند هنرمندانی که با اعتیاد سقوط خود را رقم زدند. در مقابل برخی از دیگر از هنرمندانی که مواد مخدر را آزموده‌اند، می‌گویند، قدرت آفرینش‌شان و الهام‌شان اغلب مشکوک بوده و نمی‌توان با قاطعیت گفت که ناشی از مصرف مخدر بوده است. با تمام این احوال باید اذعان کرد، پژوهش‌های علمی در مورد ارتباط مخدارت و خلاقیت بسیار کمیاب‌اند. مخدارت تا چه اندازه بر خلق آثار هنری تاثیر دارند؟ آیا مخدرات محرکی برای آفرینش هنری هستند؟ آیا مخدرات موجب افزایش قدرت خلاقیت می‌شوند یا برعکس مخدرات قاتل خلاقیت‌اند؟ پرسش‌هایی از این دست هنوز پاسخ قاطعی نیافته است. باز نمی‌توان به ضرس قاطع گفت، آیا برخی نویسنده‌ها مخدر مصرف می‌کنند تا حالت نشئگی را توصیف کنند یا مصرف مواد مخدر آن‌ها در جهت ارتقاء قدرت خلاقیت‌شان است؟ آیا به مثل نویسنده‌ای در حال نشئگی می‌نویسد تا حالش را وصف کند یا نشئگی حاصل از مصرف مخدر تنها دوپینگی است برای نوشتن؟
منبع رادیو زمانه

هیچ نظری موجود نیست: