متادون یک مخدر صناعی است که در آلمان دقیقا قبل از جنگ جهانی دوم تولید شد. در سال ۱۹۴۱ در آلمان معرفی شد اما پزشکان آلمانی به علت عدم دانستن دوز بی خطر دارو از آن استفاده نمی‌کردند. بعد از جنگ متادون در آمریکا مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که این دارو اثراتی مشابه مورفین ولی با طول اثر بلندمدت تر دارد. این بررسی‌های ابتدایی به استفاده از متادون برای بی دردی و کاهش علائم سندرم ترک هروئین منجر شد. به عنوان داروی نگهدارنده، متادون اثرات ویژه‌ای دارد. در صورت استفاده از دوز مناسب، تک دوز آن بیمار را برای ۲۴ تا ۳۶ ساعت بدون ایجاد یوفوریا، سدیشن، یا بی دردی پایدار نگه می‌دارد. بنابراین بیمار می‌تواند کارکردهای عادی خود را بدون اختلال در فعالیت‌های فیریکی یا ذهنی داشته باشد. بیماران درک درد و واکنش‌های احساسی عادی خواهند داشت. مهمتر از همه اینکه متادون میل شدید دائمی به مخدرها و گرسنگی برای آنها که عوامل عمدهٔ عود هستند را از بین می‌برد. سیمل و کریک گزارش نموده‌اند که استفادهٔ مزمن از اپیوئیدهای کوتاه اثر تاثیر عمده‌ای بر پاسخ دهی به استرس دارد. مصرف کننده در سیکل‌های مصرف هروئین دچار افزایش پاسخ و در سیکل‌های عدم مصرف دچار کاهش پاسخدهی می‌گردد. و در طی مصرف نگهدارنده با متادون به سطح پایه و نرمال پاسخ به استرس باز می‌گردد.
سیکل‌های مصرف کوتاه مدت بر عملکرد سیستم هیپوتالاموس هیپوفیز آدرنال اثر می‌گذارد و مصرف نگهدارندهٔ متادون آن را نرمال می‌کند.
مطالعات تصویری مغز نیز نشان می‌دهند که اختلالات نوروبیولوژیک مغزی ناشی از مصرف نارکوتیک‌ها می‌توانند برای مدت طولانی باقی بمانند و مغز مصرف کنندگان متادون به مغز گروه کنترل از مغز ترک کنندگان مواد شبیه تر است. تحمل متقاطع یا بلوک، خصوصیت مهم دیگر این داروها است. در دوزهای کافی متادون اثر نارکوتیکهای خیابانی (مانند هروئین در دوز معمول) را بلوک کرده و احتمال مصرف آن در حدی که باعث overdose شود را کاهش می‌دهد. به این علت که تحمل نسبت به این دارو ثابت می‌ماند بیماران –در مواردی حتی تا ۲۰ سال – بر دوز مشابهی باقی می‌مانند. در نهایت، متادون از نظر دارویی، دارویی با عوارض جانبی بسیار اندکی می‌باشد
سیکل‌های مصرف کوتاه مدت بر عملکرد سیستم هیپوتالاموس هیپوفیز آدرنال اثر می‌گذارد و مصرف نگهدارندهٔ متادون آن را نرمال می‌کند.
مطالعات تصویری مغز نیز نشان می‌دهند که اختلالات نوروبیولوژیک مغزی ناشی از مصرف نارکوتیک‌ها می‌توانند برای مدت طولانی باقی بمانند و مغز مصرف کنندگان متادون به مغز گروه کنترل از مغز ترک کنندگان مواد شبیه تر است. تحمل متقاطع یا بلوک، خصوصیت مهم دیگر این داروها است. در دوزهای کافی متادون اثر نارکوتیکهای خیابانی (مانند هروئین در دوز معمول) را بلوک کرده و احتمال مصرف آن در حدی که باعث overdose شود را کاهش می‌دهد. به این علت که تحمل نسبت به این دارو ثابت می‌ماند بیماران –در مواردی حتی تا ۲۰ سال – بر دوز مشابهی باقی می‌مانند. در نهایت، متادون از نظر دارویی، دارویی با عوارض جانبی بسیار اندکی می‌باشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر