خواص درمانی اسپند

اسپند در دشت بكوا و مزار شریف  در افعانستان به وفور پیدا میشود. همچنین در زمینهای بایر عربستان، بحیره مدیترانه و تركیه خیلی زیاد است.اكثر آنرا برای، دفع بدبوئی خانه بكار میبرند،  افراد خرافاتی   آنرا برای دفع نظر بد دود مینمایند، و روغن آنرا ضد سیاتیك استعمال میكنند.
اسپند از جمله نباتات كاملا طبی بوده، و دود آن انتی سپتیك میباشد، و بهترین دوا در طب یونانی محسوب شده است.
اسپند دارای الكالوئیدهای مانند  هارمالین و به مقدار کمی هارمین(Harmine) میباشد. پوست اسپند جهت صرع (میرگی)، فلج، عرق النسا (سیاتیک) نافع بوده استعمال میشود، همچنان برای جنون وسایر امراض بارده دماغ و اعصاب، رفع استسقا، یرقان بكار میرود. هرگاه قدری اسپند را بین آب جوشانده وصاف نمایند و آب آنرا باعسل وروغن كنجد مخلوط نمایند و محلول مذكور در مواقع زهریت غذا در معده، استعمال نمایند قی آور خوبست.
در حدود یك مثقال اسپند هرگاه پانزده شب متواتر خورده شود مریضی عرق النساء را تداوی خواهد كرد.
دانه های اسپند خواب آور، معرق، ضد كرم وكرم كدو دانه، قاعده آور، ضد باد امعا، نرم كننده سینه، زیاد كننده شیر مادران شیرده، زیاد كننده ادرار، مسهل سودا و بلغم میباشد. بر علاوه جهت صرع وهیستری، فلج، جنون وسایر امراض دماغی و عصبی خوردن دانه های آن مفید است.
(۲۵) گرام اسپند در (۱۲۰) میلی لیتر آب جوش داده بعد از صاف نمودن با یكصد گرم عسل و (۷۰) گرم روغن كنجد مخلوط نموده روزانه سه قاشق خورده شود و این عمل مدت یكماه دوام كند نفس تنگی ضیق النفس را در مان مینماید، علاوتاً سرفه خشك و مرطوب را علاج خوبی است.
تقریباً مقدار (۲۰) گرام اسپند بداخل یك لیتر آب انگور جوش داده شود، تا (۱۵۰) گرام آب آن باقی بماند، اگر این محلول روزانه ۱۵ گرام در مدت یكماه خورده شود، جهت مرض هیستری مفید است.
دود اسپند ضد میكروب و ضد حساسیت است، آنانیكه آنرا دود میكنند به غلط نرفته اند.
اسپند یا: اسفند یا اسپن

خواص این گیاه ضد درد و ادرار آور است. اشتها را زیاد می کند. و جریان خون در مویر  رگها  را زیاد می کند. اما مصرف زیاد ایجاد مسمومیت  میکند. و مصرف آن برای زن های حامله ممنوع است. اغلب خانواده ها آن را روی ذغال سرخ شده میریزند و در محیط خانه و اطراف اشخاص میگر دانند تا از چشم بد در امان بمانند.

هیچ نظری موجود نیست: