ازمهمترين نوروترانسميترها در رفتار ترس دوپامين ميباشد. مسير دوپامينرژيك مزوليمبيك داراي نقش اساسي در رفتارهاي هيجاني بوده و در بيماري پاركينسون دخيل ميباشد. هدف از اين تحقيق نقش سيستم دوپامينرژيك در ايجاد ترس مي باشد.
روش بررسي: دراين پژوهش اثر تزريق درون بطني مغز، آگونيست و آنتاگونيست گيرنده D2 سيستم دوپامينرژيك بر بروز رفتارترس در رت نر بررسي شد. در اين تحقيق از هارمالين خالص به عنوان يك داوري هالوسينوژنيك كه باعث حالت توهم و ترس در حيوان مي‌گردد به عنوان گروه كنترل مثبتو از سالين به عنوان گروه شاهد جهت بررسي مقايسه‌اي با گروه‌هاي تحت تيمار بابروموكريپتين و سولپيرايد استفاده شد. دستگاه Elevated plus-maze براي تست رفتاري استفاده شد. جهتتيمار گروه‌هاي تجربي دوزهاي مختلف بروموكريپتين و سولپيرايد در نظر گرفته شدهاست.
يافته‌ها: نتايجحاصل از تزريق درون بطني سولپيرايد در رت‌ها، اختلاف معني‌داري را در بروز رفتارترس نشان دادند. درحالي كهتزريق مقادير µl/Rat(10 و 15) اختلاف معني‌داريرا با 05/0p< نشان ندادند. نتايج حاصل ازتزريق درون بطني مقدار µl/Rat(95 و 65) بروموكريپتين دررت‌ها، اختلاف معني‌داري را در بروز رفتار ترس نشان دادند. در حالي كه تزريق µl/Rat(80 و 70) اختلاف معني‌داري را نسبت به گروه شاهد نشاننداد.
نتيجه‌گيري: تأثير احتمالي سيستم دوپامينرژيك در فرآيند ترس، به‌خصوصگيرنده‌هاي D2 كه باعث تقويت ترس شده كهدر اين رابطه عملكرد مشابه آگونيست و آنتاگونيست اين گيرنده در مهار يا بروزفرآيند رفتار ترس قابل توجه است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر