آمفتامین داروئی است که به شدت مخرب بوده و محرک دستگاه عصبی است؛ این دارو می تواند اعمال دستگاه عصبی را تحت تاثیر قرار داده و اثرات خود را به این ترتیب اعمال کند.
این دارو به راحتی در آزمایشگاه های نه چندان پیشرفته و با هزینه اندک قابل تهیه است.
آمفتامین ها جزو مواد محرکی است که به صورت ترکیبی ساخته می شود و با بر چسب های تجاری مانند متدرین، دکسدرین و بنزودرین به فروش می رسد.
آمفتامین دارای اسامی متعددی مانند سرعت ، سریع ، مت ، یخ ، کریستال ، شیشه و اشک به این ماده محرک داده شده است .
آمفتامین دارویی است سفید رنگ ، بدبو با طعمی نسبتاً تلخ که به راحتی در آب و الکل حل می شود و این دارو اولین بار در اوایل قرن بیستم به عنوان یک داروی پائین آورنده اشتها بکار رفت .
متامفتامین فرمی از آمفتامین است که امروزه به نام شیشه مشهور است
مت آمفتامین اثرات شدیدتر نسبت به آمفتامین بر دستگاه عصبی دارد و باعث افزایش حرکت ، کاهش اشتها و احساس خوشی در فرد می گردد .
تاثیرات متآمفتامین می تواند برای ۶ تا ۸ ساعت در فرد باقی بماند و هنگام شروع تاثیر در فرد احساس داغی زیادی به وجود می آید که به دنبال آن فرد وارد یک دوره تحریک پذیری شدید شده و حتی ممکن است رفتارهای خطرناک داشته باشد.
این دارو کاربرد پزشکی بسیار معدود و خاصی دارد که مهمترین آنها درمان نارکولپسی و همچنین در کوتاه مدت برای درمان چاقی است .
آمفتامین ماده ای است که به عنوان محرک سیستم عصبی – مرکزی (محرک روانی) شناخته شده است.
متأسفانه این ماده به عنوان تقویت کننده حافظه وتسهیل کننده یادگیری توسط دانشجویان و جوانان در موقع امتحانات و همچنین توسط رانندگان کامیون که خواهان بیداری و توجه طولانی مدت هستند مورد سوء مصرف قرار می گیرد.
آمفتامین چون باعث بی اشتهایی می شود برخی افراد از انواع آن ، خودسرانه در درمان چاقی استفاده می کنند. آمفتامین ها به شدت وابستگی روانی ایجاد می کنند . این ترکیبات شامل : متیل فنیدیت ، دکستروآمفتامین و مت آمفتامین است.
معمولاً مصرف آمفتامین با نژاد جنس و سن بستگی دارد و بیشترین مصرف کنندگان از نژاد سفید و در بین مردان است و همچنین این دارو در بین دانشجویان و دانش آموزان گسترش بیشتری دارد.
این ماده معمولاً در محیط های دانشجویی از آن به نام قرص حافظه یاد می شود که در شب های امتحان توسط دانشجویان مصرف می شود و همچنین اخیراً در باشگاه های ورزشی و پرورش اندام به همراه قرص یا مواد نیروزا برای ورزشکاران تجویز می شود .
مصرف این ماده معمولاً به صورت خوراکی – استنشاقی ، دود کردن در سیگار یا تزریق داخل وریدی است و به همین دلیل تاثیر دارو براساس شیوه مصرف متفاوت است .
بلافاصله بعد از مصرف این مواد یک دوره بسیار سریع و گذرای احساس داغی در فرد ایجاد شده که بسیار خوشایند است و معمولاً چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد .
معمولاً هنگامی که به صورت خوراکی مصرف شود اثرات خود را حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ظاهر می سازد . این دارو مانند سایر داروهای مخدر الگوی مصرف خاص خود را دارد و چون اثرات سرخوشی آور آن خیلی سریع کاهش می یابد (نسبت به اثرات دارو تحمل ایجاد می شود) معتادان به این دارو به کرات به مصرف آن روی می آورند.
آمفتامین به عنوان یک داروی محرک قوی حتی در مقادیر کم باعث ایجاد هوشیاری ، افزایش فعالیت های حرکتی و کاهش اشتها می شود.
سرخوشی شدیدا گذرا در هنگامی که این دارو به صورت دود کردن در سیگار یا تزریق وریدی استفاده شود نیز گزارش شده است.
استفاده از این دارو به صورت خوراکی علاوه بر این ، باعث احساس سرخوشی طولانی مدت می شود . این اثر به دلیل توانائی آمفتامین در تحریک شدن میانجی عصبی شیمیائی دوپامین است که در نواحی احساس سرخوشی در مغز اتفاق می افتد .
آمفتامین اثرات سمی نیز دارد که عبارت است از تخریب سلول های عصبی حاوی دوپامین . این اثر سمی با افزایش شدید دمای بدن هم مربوط است . در کنار آن تب بالا ممکن است به تشنج منجر شود .
مصرف طولانی مدت آمفتامین باعث اعتیاد و همچنین تخریب نورون ها می گردد و مضافاًً اینکه مصرف کنندگان آمفتامین با عوارضی مانند رفتارهای خشونت بار – اضطراب – گیجی و از دست دادن بویایی نیز مواجه خواهند بود .
عوارض روانی دیگری مانند ترس از جمع ، بدبینی ، هذیان های شنوائی ، اختلالات شخصیتی نیز دیده می شود .
این عوامل می تواند به تفکراتی مانند خودکشی بینجامد و تحمل نسبت به آمفتامین نیز ایجاد می شود؛ بنا براین برای رسیدن به اثرات اولیه نیاز به مقادیر بالاتری از دارو وجود دارد و بنابراین احتمال مسمومیت نیز وجود دارد .
هرچند هنگام ترک اثرات شدید بدنی در افراد دیده نمی شود، اما عوارضی مانند افسردگی ، اضطراب ، خستگی ، ترس و عصبانیت از عوارض روانی ترک مصرف آمفتامین است.
تحقیقات علمی زیاد در مورد اثرات سمی آمفتامین در مغز نشان داده است که بیش از ۵۰ درصد سلول های حاوی دوپامین مغز، پس از مصرف مواد برای زمان بیشتر از یک بار تخریب می شوند .
تحقیقات علمی همچنین تائید کرده است که نورون های حاوی سروتونین نیز توسط این مواد تخریب می شوند. به همین دلیل معتقدند که مصرف مت آمفتامین و آمفتامین هرچند اثرات شدیدی از خود به جا می گذارد، اما تفاوت های زیادی با کوکائین دارد که مهمترین آنها این است که آمفتامین و مت آمفتامین در آزمایشگاه تولید شده در حالی که کوکائین منشاء گیاهی دارد و اثر آن حدوداً ۲۰ تا ۳۰ دقیقه است، در حالی که اثر متآمفتامین و آمفتامین بین ۸ تا ۲۴ ساعت باقی می ماند .
کوکائین حدود یک ساعت در بدن می ماند، اما مت آمفتامین حدود ۱۲ ساعت در بدن می ماند ، کوکائین برخی مصارف پزشکی را دارد در حالی که آمفتامین فاقد مصارف پزشکی مهمی است .
معتادان به آمفتامین بیشتر جرایمی مانند دزدی ، راهزنی و حمله به دیگران مرتکب می شوند، حمله ممکن است به افکار پارانوئید معتاد مربوط باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر