در قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم اثرات ضد درد، ضد تشنج و خواب آور حشيش
شناسايي شده بود. در دهه چهارم قرن بيستم، اين ماده جزء سيستم دارويي
آمريكا به حساب مي‌آمد. كانابينوئيد‌هاي صناعي در حال حاضر به صورت قرص
خوراكي نابيلون )nabilone( در انگليس و دانابينول )danabinol( در
ايالات متحده به عنوان داروي ضداستفراغ قوي براي بيماران مبتلا به سرطان
كه تحت شيمي درماني هستند، مورد استفاده است.با توجه به اثرات افزاينده
اشتهاي مواد شبه كانابيسي، از آنها در درمان بيماران مبتلا به بي اشتهايي،
تهوع و استفراغ ناشي از ايدز، مصرف مواد افيوني و داروهاي ضدويروسي نيز
استفاده مي‌شود.اثرات ضد درد و شل كننده عضلاني كانابيس، امكان استفاده از
آن را در درمان دردهاي مزمن چه به تنهايي و چه همراه ساير داروها فراهم
ميآورد، هر چند در اين مورد تحقيقات زيادي تا به حال انجام نشده است.
استفاده از مواد شبه كانابيسي در مدل‌‌هاي حيواني بيماري ام.اس(اسكلروز
متعدد) نشان دهنده كاهش لرزش و گرفتگي عضلاني بوده است. همچنين گزارش‌هاي
موردي زيادي در مورد اثرات مفيد كانابيس در برطرف كردن عوارض ام.اس وجود
دارد. در حال حاضر تحقيقات در مورد اثبات اثرات مفيد كانابيس در درمان
ام.اس ادامه دارد.
پژوهش‌ها در دو دهه گذشته دو نوع گيرنده كانابينوئيدي را در بدن مشخص كرده است.
گيرنده‌هاي نوع اول كه در دستگاه اعصاب مركزي (عقده‌هاي پايه‌اي، مخچه، قشر مخ، هيپوكامپ و طناب نخاعي) و نيز در بافت‌هاي محيطي مانند رحم و قلب وجود دارند و گيرنده هاي نوع دوم كه در بافت‌هاي محيطي، طحال و ماكروفاژها قرار دارند و نقشي در تنظيم فعاليت لنفوسيت ها به عهده دارند. اين گيرنده‌ها داراي ليگاندهاي درون‌زا نيز هستند. اميد بر اين است كه در آينده با ساخت داروهايي كه به طور اختصاصي بر اين گيرنده‌ها اثر كنند، بتوان اثرات درماني ناشي از كانابيس را بدون عوارض جانبي احتمالي به دست آورد.
پژوهش‌ها در دو دهه گذشته دو نوع گيرنده كانابينوئيدي را در بدن مشخص كرده است.
گيرنده‌هاي نوع اول كه در دستگاه اعصاب مركزي (عقده‌هاي پايه‌اي، مخچه، قشر مخ، هيپوكامپ و طناب نخاعي) و نيز در بافت‌هاي محيطي مانند رحم و قلب وجود دارند و گيرنده هاي نوع دوم كه در بافت‌هاي محيطي، طحال و ماكروفاژها قرار دارند و نقشي در تنظيم فعاليت لنفوسيت ها به عهده دارند. اين گيرنده‌ها داراي ليگاندهاي درون‌زا نيز هستند. اميد بر اين است كه در آينده با ساخت داروهايي كه به طور اختصاصي بر اين گيرنده‌ها اثر كنند، بتوان اثرات درماني ناشي از كانابيس را بدون عوارض جانبي احتمالي به دست آورد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر