رژه رفتن موجب افزایش حس شهامت می‌شود
حرکات هماهنگ، برای نمونه در رژه‌های نظامی یا جشن‌های سنتی، می‌تواند نتیجه‌ای قابل‌توجه در افزایش حس تعلق به جمع داشته باشد. این حرکات همچنین با افزایش حس شهامت سبب می‌شوند تا دشمن احتمالی ضعیفتر و کوچک‌تر ارزیابی شود.
پژوهشی تازه نشان می‌دهد، حرکات هماهنگ و همزمان نه تنها موجب تقویت انسجام میان افراد می‌شود، بلکه همچنین طرف مقابل با دیدن این حرکات در ارزیابی‌های خود تغییر نظر می‌دهد. با توجه به این مطالعه علمی که در دانشگاه کالیفرنیای آمریکا انجام شده، حرکات هماهنگ همچنین موجب می‌شوند تا افراد، دشمن احتمالی را ضعیفتر و کوچک‌تر ارزیابی کنند.
دنیل فسلر و کالین هالبروک در نشریه "Biology Letters" متعلق به انجمن سلطنتی بریتانیا نوشته‌اند که دانسته‌های حاصل از این پژوهش به خوبی بیانگر علاقه نظامیان به برگزاری رژه و حرکات همزمان است.
آنها اضافه کرده‌اند که این انسجام اما می‌تواند نتایج منفی هم داشته‌باشد؛ برای نمونه در عملیات‌نیروهای پلیس، انسجام نیروهای امنیتی می‌تواند منجر به بروز رفتار تهاجمی بیش از اندازه و غیرلازم شود.
حرکات هماهنگ پا یا دیگر حرکات همزمان دیگر بیش از همه در ارتش، رقص‌‌های سنتی و رژه‌ها مشاهده می‌شود. حرکت دسته‌جمعی در بسیاری از فرهنگ‌‌ها نقش مهمی ایفا می‌کند، زیرا انجام حرکات هماهنگ به طور گروهی احساس تعلق را میان افراد تقویت می‌کند.
دنیل فسلر و کالین هالبروک می‌نویسند، هماهنگی حرکات به ویژه در زمان نبرد باعث ایجاد بیشتر حس شهامت می‌شود.
روند آزمایش
محققان برای بررسی این موضوع، آزمایشی را با شرکت ۹۶ مرد از کشورهای مختلف انجام دادند. شرکت‌کنندگان بایستی در گروه‌های دوتایی مسافتی ۲۴۴ متری را یا به صورت عادی، یا با قدم‌هایی هماهنگ طی می‌کردند.
در پایان مسیر محققان تصاویری از مجرمان را به شرکت‌کنندگان نشان می‌دادند و داوطلبان بایستی می‌گفتند که فرد موجود در تصویر به نظرشان چقدر قوی، عضلانی و تنومند است. افزون بر آن از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا بگویند در زمان طی مسافت تا چه اندازه با فرد هم‌مسیرشان احساس پیوند و نزدیکی می‌کردند.
پژوهشگران در پایان این آزمایش تأثیر قابل‌توجهی را که قدم‌های هماهنگ بر جای گذاشته‌بود، مشاهده کردند. مردانی که با هم رژه رفته‌بودند، در مقایسه با مردانی که به صورت عادی در کنار هم راه رفته بودند، مجرمان را ضعیفتر و کوچک‌تر ارزیابی کرده و این افراد در نظرشان چندان تهدید بالقوه‌ای محسوب نمی‌شدند.
به نوشته دنیل فسلر و کالین هالبروک در شرایط حاد درگیری نظامی، انجام رژه می‌تواند روی انگیزه‌سربازان تأثیرگذار بوده و آن را تقویت کند.
آنها می‌نویسند: «در چنین شرایطی انسان‌ها بایستی سریع تصمیم بگیرند که آیا می‌خواهند صحنه را ترک کنند یا اینکه بجنگند. در چنین وضعیتی ارزیابی قدرت جنگی طرف مقابل بسیار مهم است.»
این دو پژوهشگر در ادامه تصریح می‌کنند، چنانچه سربازان با قدم‌های هماهنگ به سوی میدان جنگ روانه شوند، این امر نه تنها احساس تعلق به جمع را در آنها تقویت می‌کند، بلکه موجب می‌شود تا آنها کمتر از سوی دشمن احساس تهدید کنند.
دنیل فسلر و کالین هالبروک در نشریه "Biology Letters" متعلق به انجمن سلطنتی بریتانیا نوشته‌اند که دانسته‌های حاصل از این پژوهش به خوبی بیانگر علاقه نظامیان به برگزاری رژه و حرکات همزمان است.
آنها اضافه کرده‌اند که این انسجام اما می‌تواند نتایج منفی هم داشته‌باشد؛ برای نمونه در عملیات‌نیروهای پلیس، انسجام نیروهای امنیتی می‌تواند منجر به بروز رفتار تهاجمی بیش از اندازه و غیرلازم شود.
حرکات هماهنگ پا یا دیگر حرکات همزمان دیگر بیش از همه در ارتش، رقص‌‌های سنتی و رژه‌ها مشاهده می‌شود. حرکت دسته‌جمعی در بسیاری از فرهنگ‌‌ها نقش مهمی ایفا می‌کند، زیرا انجام حرکات هماهنگ به طور گروهی احساس تعلق را میان افراد تقویت می‌کند.
دنیل فسلر و کالین هالبروک می‌نویسند، هماهنگی حرکات به ویژه در زمان نبرد باعث ایجاد بیشتر حس شهامت می‌شود.
روند آزمایش
محققان برای بررسی این موضوع، آزمایشی را با شرکت ۹۶ مرد از کشورهای مختلف انجام دادند. شرکت‌کنندگان بایستی در گروه‌های دوتایی مسافتی ۲۴۴ متری را یا به صورت عادی، یا با قدم‌هایی هماهنگ طی می‌کردند.
در پایان مسیر محققان تصاویری از مجرمان را به شرکت‌کنندگان نشان می‌دادند و داوطلبان بایستی می‌گفتند که فرد موجود در تصویر به نظرشان چقدر قوی، عضلانی و تنومند است. افزون بر آن از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا بگویند در زمان طی مسافت تا چه اندازه با فرد هم‌مسیرشان احساس پیوند و نزدیکی می‌کردند.
پژوهشگران در پایان این آزمایش تأثیر قابل‌توجهی را که قدم‌های هماهنگ بر جای گذاشته‌بود، مشاهده کردند. مردانی که با هم رژه رفته‌بودند، در مقایسه با مردانی که به صورت عادی در کنار هم راه رفته بودند، مجرمان را ضعیفتر و کوچک‌تر ارزیابی کرده و این افراد در نظرشان چندان تهدید بالقوه‌ای محسوب نمی‌شدند.
به نوشته دنیل فسلر و کالین هالبروک در شرایط حاد درگیری نظامی، انجام رژه می‌تواند روی انگیزه‌سربازان تأثیرگذار بوده و آن را تقویت کند.
آنها می‌نویسند: «در چنین شرایطی انسان‌ها بایستی سریع تصمیم بگیرند که آیا می‌خواهند صحنه را ترک کنند یا اینکه بجنگند. در چنین وضعیتی ارزیابی قدرت جنگی طرف مقابل بسیار مهم است.»
این دو پژوهشگر در ادامه تصریح می‌کنند، چنانچه سربازان با قدم‌های هماهنگ به سوی میدان جنگ روانه شوند، این امر نه تنها احساس تعلق به جمع را در آنها تقویت می‌کند، بلکه موجب می‌شود تا آنها کمتر از سوی دشمن احساس تهدید کنند.
