Psychedelia روانگردان /دیسوسیاتیو Dissociatives /دلیرنت Deliriant .

Psychedelia روانگردان /دیسوسیاتیو Dissociatives /دلیرنت  Deliriant .
تائید روانگردانها برای درمان طبی به معنی تائید سوء مصرف  انها نمی باشد
امروزه دانشگاه های معتبر دنیا و پزشکان متخصص  مغز اعصاب و روانپزشکان  بسیاری از اثرات مثبت روانگردانها را در درمان بیماریها تائید کرده اند
متاسفانه در ایران  این تفکر که  همه روانگردانها مضر هستند  و سو گیری دولت در این مورد باعث شده است هیچکس در هر مقامی که باشد  جرعت این را نداشته باشد که  حتی اثرات مفید روانگردانها را در درمان بیمارها تائید کند
سوء مصرف از روانگردانها در ایران باعث شده است که این لکه ننگ  بر دامن روانگردانها  تابوی از ان ایجاد کند که   کسی قادر به  شکستن  این تابو نباشد
اما   به راستی روانگردان چیست .
ماده روانگردان گروهی از مواد هستند که باعث تغییرات در شناخت و درک می شوند .که اغلب اثرات  خود را با تاثیر بر روی گیرنده های سروتونین مغز انسان اعمال می کنند  .
اغلب مواد روان گردان  جزو مواد توهم زا طبقه بندی می شوند و دارای دو اثر عمده به نام دیسوسیاتیو  و دلیرنت  هستند


Dissociatives و Deliriant
دیسوسیاتیو
تفکیک یا تجریه از محیط
در این حالت شخص با تحریف محرک های بینایی و شنوایی از محیط روبرو می شود
ذهن خود اگاه انسان تحریکات بیرونی (بینایی و شنوایی ) را مسدود و یا کاهش می دهد 
داروهایی مثل کتامین فن سیکلیدین عمده داروهای هستند که اثرات دیسوسیاتیو دارند
البته دیگر روانگردان ها هم زیر بیهوشی می توانند اثرات دیسوسیاتیو داشته باشند
دلیرنت
این لغت اولین بار توسط  David F. Duncan و  Robert S. Gold ابداع شد
و به گروهی از مواد روانگردان مثل ال اس دی و کتامین اطلاق شد که مصرف ان باعث ایجاد هذیان می شود گفته می شود



Opium.Site وبلاگ رسمی دکتر رضا یزدان نیاز: هذیان هیجان زده ...
تفسیم بندی روانگردان ها -دلیرینتس دیسوسیاتیو - Opium ...
زیر نویس
روانگردان


روان‌گردان به دسته‌ای از مواد طبیعی یا ساختگی گفته می‌شود که با تأثیری که بر مغز و سلسله اعصاب انسان می‌گذارند وی را از حالت طبیعی خارج می‌کنند. اثر اصلی این مواد تغییر دادن شناخت و ادراک فرد است. نام دیگر این مواد توهم زا است. معروف ترین ماده از این دسته ال اس دی است.
معیار هالیستر برای شناخت ماده روانگردان به شکل زیر است:
۱- نسبت به بقیه اثرات دارو، تفاوت در نوع بینش و فکر باید آشکار و غالب باشد
۲- از لحاظ فکری و حافظه اثر حداقلی داشته باشد
۳- بیحسی، گیجی، بیحالی، و یا انگیزش بیش از حد نباید اثر اصلی باشد
۴- اثرات جانبی خود به خود روی سیستم اعصاب باید حداقلی باشد
۵- هیچگونه وابستگی ایجاد نکنند
بر حسب شرایط البته تمام مواد از این شرایط پیروی نمیکنند و حتی ممکن است یک دارو اثرات متفاوتی روی یک فرد ثابت داشته باشد.
دلیریوم
دلیریوم (به انگلیسی: Delirium) یا روان‌آشفتگی، در حقیقت اختلال کلی اعمال شناختی و عدم هشیاری است. دلیریوم حاد (از چند ساعت تا چند روز) سیری کوتاه دارد و وقتی عوامل سببی حذف شوند با بهبود سریع همراه است.
اختلال در جهت یابی، عدم آگاهی نسبت به زمان و مکان، توهم، هذیان، خشم و عصبانیت، اضطراب از ویژگیهای این اختلال است. این حالت پس از اعمال جراحی، سوختگی، بیخوابی، عفونت، تب، خونریزی شدید و یا پس از ترک مواد مخدر ممکن است توسط بیمار تجربه شود. دلیریوم ناشی از ترک مواد غالباً با بیش فعالی همراه است. این اختلال در هر سنی ممکن است بروز کند.
نوعی از روان‌آشفتگی که ناشی از الکلیسم که معمولاً به‌صورت نشانگان ترک در می‌بارگان کهنه‌کار دیده می‌شود روان‌آشفتگی رعشه‌ای delirium tremens نام دارد.

علت‌شناسی

برخی دلایل بوجود آمدن روان‌آشفتگی شامل موارد زیر است:
  1. آسیب مغزی (آنسفالوپاتی) توکسیک: بدلیل سم اگزوژن مانند الکل و یا سموم اندوژن مانند بالا رفتن اوره در بدن
  2. آسیب مغزی متابولیک: پرکاری تیروئید، کاهش الکترولیت‌ها مانند پتاسیم و کاهش برخی ویتامین‌ها مانند ب۲
  3. آسیب مغزی عفونی: بیماری‌هایی مانند آنسفالیت و حصبه
  4. آسیب مغزی تروماتیک: هر عاملی که موجب تروما به ناحیه مغزی باشد مانند ضربه مغزی یا صاعقه
  5. آسیب مغزی هیپوکسیک: هرنوع بیماری و آسیب که باعث کاهش اکسیژن مغز باشد.
  6. ایدز
ناقل عصبی که احتمالاً در این اختلال نقش دارد "استیل‌کولین" است.

هیچ نظری موجود نیست: