راه جديد درمان اعتياد ( پرگننولون) (pregnenolone)

راه جديد درمان اعتياد ( پرگننولون) (pregnenolone)

 ميليون ها نفر در جهان به مواد مخدر اعتياد دارند و به دليل همين آمار وحشتناک هميشه کلينيک هاي ترک اعتياد روي روش هاي نوين درماني آن کار مي کنند. در اين ميان حشيش به دليل سن و سال مبتلايان به اعتياد آن جايگاه بسيار بدي دارد.
    مصرف کنندگان حشيش که سن آنها بين 16 و 24 سال است در معرض عوارض خطرناک مصرف اين ماده مخدر که علاوه بر وابستگي شديد مشکلات ديگري نظير کاهش قدرت حافظه و از دست دادن انگيزه است، قرار دارند.
    ماده اصلي موجود در حشيش تتراهيدروکانابينول است که از طريق گيرنده هاي کانابينوييد CB1 واقع در نرون روي مغز اثر مي گذارد. اين ماده به گيرنده هاي مغز چسبيده و آنها را از انجام فعاليت هاي فيزيولوژيکي مانند تنظيم تغذيه، سوخت و ساز بدن، فرآيندهاي شناختي و لذت بردن منحرف مي کند. وقتي تتراهيدروکانابينول بيش از حد گيرنده هاي CB1 مغز را تحريک کند باعث کاهش قدرت حافظه، کاهش انگيزه و بتدريج وابستگي به حشيش مي شود.
    خوشبختانه طي مطالعات جديد محققان موسسه بهداشت، درمان و تحقيقات پزشکي در فرانسه موفق به کشف مولکولي به نام پرگننولون (pregnenolone) شدند که توسط مغز توليد شده و به صورت مکانيسم دفاعي طبيعي در برابر عوارض مخرب حشيش عمل مي کند. اين مولکول مانع مي شود که تتراهيدروکانابينول موجود در حشيش گيرنده هاي مغز را بيش از حد تحريک کند.
   
    افزايش ترشح دوپامين
    به گزارش sciencedaily، در تحقيقات مربوط به درمان اعتياد به مواد مخدر کشف درماني کارآمد براي اعتياد به حشيش از اولويت خاصي برخوردار است. در تحقيقاتي از سوي موسسه بهداشت، درمان و تحقيقات پزشکي فرانسه، محققان به نقش بالقوه پرگننولون هنگام توليد هورمون استروئيد در مغز پي بردند. تاکنون پرگننولون به عنوان پيشروي فعالي در ترکيب هورمون هاي استروئيدي (پروژسترون، استروژن، تستوسترون) بوده است. محققان دريافتند پرگننولون مکانيسم دفاعي طبيعي ايجاد مي کند که از مغز در برابر اثرات مخرب حشيش محافظت مي کند. وقتي که معتادان بيشتر از حد معمول حشيش مصرف مي کنند مقدار زياد تتراهيدروکانابينول گيرنده CB1 مغز را فعال کرده و به ترکيب پرگننولون منجر مي شود.
    پرگننولون در مکان خاصي روي گيرنده CB1 چسبيده و باعث کاهش اثرات تتراهيدروکانابينول و همچنين تا حد زيادي باعث کاهش ترشح دوپامين مي شود. از آنجا که اعتياد به مواد مخدر باعث ترشح بيش از حد دوپامين مي شود اين مولکول نقش بسيار مهمي دارد. اين بازخورد منفي توسط پرگننولون با ايجاد يک مکانيسم دروني از مغز در برابر فعاليت شديد گيرنده CB1 محافظت مي کند.
    اين مکانيسم حفاظتي درها را روي يک روش درماني جديد باز خواهد کرد. نقش موثر پرگننولون زماني کشف شد که موش ها در معرض دوز يکساني از کوکائين، مرفين، نيکوتين، الکل و حشيش قرار گرفته و ميزان متفاوت استروئيدهاي مغز (پرگننولون، تستوسترون، آلوپرگننولون، دي هيدروپياندروسترون) اندازه گيري شدند.
    آنها به اين نکته پي بردند که تنها يک دارو، تتراهيدروکانابينول، باعث افزايش استروئيدهاي مغز و بخصوص پرگننولون شده و ميزان آنها را طي مدت 2 ساعت تا بيش از 3000 درصد افزايش مي دهد.
    محققان مي گويند نمي توان از پرگننولون به تنهايي براي درمان اعتياد استفاده کرد، زيرا وقتي به صورت خوراکي مصرف شود بشدت جذب مي شود و اگر در جريان خون تزريق شود به استروئيدهاي ديگر تبديل مي شود. محققان اميدوارند اين کشف راه را براي درمان هميشگي اعتياد باز کند. آنها انواع مختلف پرگننولون را توليد کرده اند که بخوبي جذب شده و پايدار هستند.
    همچنين ترکيباتي را معرفي کرده اند که مي توانند به عنوان داروهاي درماني مصرف شوند. آنها بزودي آزمايش هاي باليني را شروع کرده و به بررسي و کشف اولين درمان دارويي وابستگي به حشيش خواهند پرداخت.

هیچ نظری موجود نیست: