کمپ های ترک اعتیاد چقدر در درمان اعتیاد موثر هستند .
وقتی فردی از اعضای خانواده اسیر بیماری اعتیاد می شود، همه اعضا دوست دارند هر چه سریع تر فرد را از این بلای خانمان سوز رهایی بخشند.
کمپ های ترک اعتیاد یکی از گزینه های پیش رو برای ترک اعتیاد است.
اعتیاد به مواد مخدر و ترک آن یکی از معضلات اصلی در هر جامعه ای است که متاسفانه بسیاری از افراد با این مشکل گریبان گیر هستند و سعی بر برطرف کردن آن دارند.برخی از افراد برای ترک مواد مخدر به داروهای شیمیایی روی می آورند و آن را موثر می دانند اما باید این نکته را فراموش نکرد که استفاده از داروهای شیمیایی باید تحت نظر متخصصان مصرف شود و استفاده ی خودسر از آنها ممکن است نه تنها مفید واقع نشود بلکه ضررات جانبی را برای این افراد به وجود آورد.
برخی دیگر نیز برای ترک مواد به سراغ داروهای گیاهی می روند و آنها را در روند درمانشان موثر می دانند.اما یکی از روش هایی که امروزه در بین بسیاری از افراد رایج شده است همان کمپ های ترک اعتیاد است که بسیاری از افراد بهترین و مناسب ترین روش برای ترک و درمان مواد مخدر می دانند.
اما برخی این سوال را در ذهن خود دارند که آیا این کمپ ها مناسبند یا خیر؟ که در ادامه به این پرسش پاسخ داده می شود.
برنامه های درمانی معتادان به انواع موادمخدر از اوایل دهه ۱۳۷۰ و زیرنظر سازمان بهزیستی و ستاد مبارزه با موادمخدر شروع شد و از آن زمان به بعد بیمارانگاری جای جرم انگاری را به خود گرفت. طی ۲ دهه گذشته اقدامهای مختلفی در زمینه ترک اعتیاد در کشور تجربه شد که از جمله آنها میتوان به روش درمانی محرومیت بهعنوان یک روش قدیمی و درمانهای جدید آگونیستی و آنتاگونیستی که این روزها در کلینیکها به کار میرود، اشاره کرد. در واقع استفاده از آگونیستهایی مثل متادون، بوپرنورفین، نالترکسون و درمانهای شناختی-رفتاری ۴ اصل درمانی شناخته شده و قابلقبول ترک اعتیاد در مجامع علمی دنیا هستند که در ایران هم اجرا میشوند.
دکتر هومن شریفی، اعتیادشناس و معاون مرکز پیشگیری و کنترل دخانیات دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ما را بیشتر با مراکز ترک اعتیاد در ایران آشنا میکند.
آماری از درصد موفقیت مراکز ترک اعتیاد دارید؟
در تحقیقی که در سالهای ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۶ به سفارش ستاد مبارزه با موادمخدر در تمام کلینیکهای خصوصی و دولتی ترک اعتیاد استان تهران انجام شد، میزان مانایی ترک اعتیاد بررسی شد. متاسفانه نتایج این بررسی نشان داد تعداد افرادی که طی ۳ ماه موفق به ترک شدهاند، بسیار پایین و اندک است. البته این تحقیق به یک دهه پیش مربوط بود و امیدوارم طی این سالها بازبینی اساسی در روند درمان بیماران انجام شده باشد.
علت خاصی هم برای این آمار پایین مانایی یافتید؟
علتهای مختلفی میتواند در بازگشت فرد به سمت مصرف موادمخدر موثر باشد. به هر حال وقتی بعد از دوره درمان، مراجعه بیمار به کلینیک ترک اعتیاد قطع میشود، احتمال بازگشت او بالاتر میرود، اما تحقیقی در این مورد انجام نشده است.
داروهایی که در مراکز ترک اعتیاد به بیماران داده میشوند، اعتیادآور نیستند؟
این داروها اعتیادآور هستند ولی میزان اعتیادآوربودن آنها در مقایسه با مواد غیرقانونی و ناشناخته با درصدهای خلوص نامناسب که در جامعه عرضه میشود، بسیار کمتر است و سالمتر هستند، اما فکر اولیه مصرف مواد آگونیستی بهجای موادمخدر این نبود که این مواد را جایگزین کنند، بلکه استفاده از آنها قدم اول در کاهش آسیب است. به عبارت دیگر، ابتدا آسیب هنگفتی که فرد با مصرف موادمخدر به خود میزند، با دادن یک ماده استاندارد تحت نظارت پزشک و مرکز درمانی کاهش مییابد تا بهتدریج با یک ماده استاندارد با میزان مشخص طرف باشند نه با موادی که هر بار درجه خلوص متفاوتی دارند و هر بار به نوعی مصرف میشوند که غیرقابل کنترل تر میشوند و حتی از مخدر به محرک تبدیل شده اند.
نظرتان در مورد کمپ های ترک اعتیاد چیست؟
ادعای کمپ های ترک اعتیاد این است که زیر نظر انجمن معتادان گمنام (NA) هستند و دوره هایی در آنها برگزار میشود که به ترک معتادان کمک میکند. مسئولان کمپ ها ادعا میکنند پزشکانی در محل حضور دارند که بیماران را معاینه و در صورت لزوم برایشان دارو تجویز میکنند.
در حالی که با توجه به تجربه ای که داشتیم و حوادثی که متاسفانه در کمپها پیش آمد و باعث مرگ چند تن از مراجعان شد، مشخص شده زیر نظر هیچ ارگانی نیستند و نظارتی بر عملکرد آنها انجام نمیشود زیرا نه خودشان و نه کارشان تعریف علمی ندارد؛ یعنی تعریفی که در پروتکل درمانی مواد محرک یا موادمخدر کشور جایی داشته باشد، به هیچوجه در مورد کمپها وجود ندارد و اینها روشهای غالب و ارجحی هستند که در حال حاضر در کشور اجرا میشوند.
یعنی بر اساس پروتکلهای موجود، کمپ ها نباید به درمان بیماران وابسته به موادمخدر یا محرک بپردازند؟
نه، پروتکلهای درمانی سوءمصرف موادمخدر از سال ۱۳۷۵ زیر نظر وزارت بهداشت تدوین شدهاند. این پروتکلها بهتدریج در سالهای بعد بازبینی و بازنویسی و پروتکل درمانی مواد محرک نیز به آن اضافه شد، اما در هیچ یک از این پروتکلها نامی از کمپ آورده نشده است. ضمن اینکه روشهای سریع و فوق سریعی که کمپها در تبلیغاتشان برای درمان اعتیاد ذکر میکنند، تاثیر بسیار کمی در ترک معتادان دارند و فقط گاهی موثر هستند و نمیتوانیم ملاک ارزشی خود را فقط روی یکسری افراد که با این روشها موفق به ترک اعتیاد شده اند، قرار بدهیم. ضمن اینکه روش فوق سریع ترک هم در پروتکل وزارت بهداشت جایی ندارد.
مورد دیگر اینکه در پروتکل ها نیامده اگر فردی تحتشرایط خاصی قرار داشت، باید برای ترک به کمپ فرستاده شود. البته برای بیمارانی که مشکل سایکولوژیک دارند یا بارها برای ترک اقدام کرده اند و ناموفق بوده اند و بیمارانی که حمایت اجتماعی ندارند، درمان بستری پیش بینی شده است ولی در هیچ بندی از پروتکلهایی که حتی بعد از سمینارهای مربوط به موادمخدر منتشر شده اند، توصیه ای برای رفتن به کمپ وجود ندارد. متاسفانه در حال حاضر ارجاع معتادان به کمپ در عمل کمکی برای درمانگران محسوب میشود و هرگاه فرد یا خانواده وی غیرقابل کنترل می شوند، به کمپها فرستاده میشوند و این کار پیامدهایی دارد که بسیاری اوقات واقعا آزاردهنده است.
بیمارانی که قصد ترک اعتیاد دارند بهتر است به چه مراکزی مراجعه کنند تا وقت و پولشان هدر نرود؟
در حال حاضر مراکزی که از سازمان بهزیستی یا وزارت بهداشت مجوز تاسیس دارند و در شهرهای مختلف تعدادشان کم نیست، قابلقبولترین مراکز ترک اعتیاد محسوب میشوند، هر چند که بیمارستانهای روانپزشکی هم در سطح کشور این خدمات را عرضه میکنند.
آیا در مراکز ترک اعتیاد روانشناس یا مددکار اجتماعی هم حضور دارند؟
بله، طبق پروتکل تاسیس مراکز درمانی، باید روانشناس و پزشک در مرکز حضور داشته باشند و به بیماران خدمت کنند.
افزایش مراکز غیرمجاز ترکاعتیاد
آیا علت تعداد زیاد مراکز ترک اعتیاد در سطح شهر، فروش قانونی و راحت متادون به افراد نیست؟
به هر حال آنچه طی دهه های گذشته اتفاق افتاده، این است که فقط به مراکزی مجوز داده شده که به نظر می آمد مرکز درمان اعتیاد بودند ولی اکنون میبینیم که بسیاری از آنها صرفا مرکزی برای فروش متادون محسوب میشوند! متاسفانه در سطح کشور وقتی بیماران برای ترک اعتیاد به این مراکز مراجعه میکنند، به آنها فقط متادون داده میشود و فرقی هم نمیکند که ماده مصرفی آنها مواد محرک بوده باشد، موادمخدر یا الکل. ضمن اینکه بیماران بعد از گرفتن متادون کمتر پیگیری و رصد میشوند و همین امر باعث برگشت دوباره آنها به سمت موادمخدر خواهدشد. از اینرو اخیرا حدود ۷۰۰ مرکز غیرمجاز ترک اعتیاد در سطح کشور شناسایی و برای تعطیل کردن آنها اقدام شده است. البته نمیتوان به سادگی در این مورد قضاوت کرد و اثبات این گفته به کار کارشناسی و تحقیق جامع احتیاج دارد.
وقتی فردی از اعضای خانواده اسیر بیماری اعتیاد می شود، همه اعضا دوست دارند هر چه سریع تر فرد را از این بلای خانمان سوز رهایی بخشند.
کمپ های ترک اعتیاد یکی از گزینه های پیش رو برای ترک اعتیاد است.
اعتیاد به مواد مخدر و ترک آن یکی از معضلات اصلی در هر جامعه ای است که متاسفانه بسیاری از افراد با این مشکل گریبان گیر هستند و سعی بر برطرف کردن آن دارند.برخی از افراد برای ترک مواد مخدر به داروهای شیمیایی روی می آورند و آن را موثر می دانند اما باید این نکته را فراموش نکرد که استفاده از داروهای شیمیایی باید تحت نظر متخصصان مصرف شود و استفاده ی خودسر از آنها ممکن است نه تنها مفید واقع نشود بلکه ضررات جانبی را برای این افراد به وجود آورد.
برخی دیگر نیز برای ترک مواد به سراغ داروهای گیاهی می روند و آنها را در روند درمانشان موثر می دانند.اما یکی از روش هایی که امروزه در بین بسیاری از افراد رایج شده است همان کمپ های ترک اعتیاد است که بسیاری از افراد بهترین و مناسب ترین روش برای ترک و درمان مواد مخدر می دانند.
اما برخی این سوال را در ذهن خود دارند که آیا این کمپ ها مناسبند یا خیر؟ که در ادامه به این پرسش پاسخ داده می شود.
برنامه های درمانی معتادان به انواع موادمخدر از اوایل دهه ۱۳۷۰ و زیرنظر سازمان بهزیستی و ستاد مبارزه با موادمخدر شروع شد و از آن زمان به بعد بیمارانگاری جای جرم انگاری را به خود گرفت. طی ۲ دهه گذشته اقدامهای مختلفی در زمینه ترک اعتیاد در کشور تجربه شد که از جمله آنها میتوان به روش درمانی محرومیت بهعنوان یک روش قدیمی و درمانهای جدید آگونیستی و آنتاگونیستی که این روزها در کلینیکها به کار میرود، اشاره کرد. در واقع استفاده از آگونیستهایی مثل متادون، بوپرنورفین، نالترکسون و درمانهای شناختی-رفتاری ۴ اصل درمانی شناخته شده و قابلقبول ترک اعتیاد در مجامع علمی دنیا هستند که در ایران هم اجرا میشوند.
دکتر هومن شریفی، اعتیادشناس و معاون مرکز پیشگیری و کنترل دخانیات دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ما را بیشتر با مراکز ترک اعتیاد در ایران آشنا میکند.
آماری از درصد موفقیت مراکز ترک اعتیاد دارید؟
در تحقیقی که در سالهای ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۶ به سفارش ستاد مبارزه با موادمخدر در تمام کلینیکهای خصوصی و دولتی ترک اعتیاد استان تهران انجام شد، میزان مانایی ترک اعتیاد بررسی شد. متاسفانه نتایج این بررسی نشان داد تعداد افرادی که طی ۳ ماه موفق به ترک شدهاند، بسیار پایین و اندک است. البته این تحقیق به یک دهه پیش مربوط بود و امیدوارم طی این سالها بازبینی اساسی در روند درمان بیماران انجام شده باشد.
علت خاصی هم برای این آمار پایین مانایی یافتید؟
علتهای مختلفی میتواند در بازگشت فرد به سمت مصرف موادمخدر موثر باشد. به هر حال وقتی بعد از دوره درمان، مراجعه بیمار به کلینیک ترک اعتیاد قطع میشود، احتمال بازگشت او بالاتر میرود، اما تحقیقی در این مورد انجام نشده است.
داروهایی که در مراکز ترک اعتیاد به بیماران داده میشوند، اعتیادآور نیستند؟
این داروها اعتیادآور هستند ولی میزان اعتیادآوربودن آنها در مقایسه با مواد غیرقانونی و ناشناخته با درصدهای خلوص نامناسب که در جامعه عرضه میشود، بسیار کمتر است و سالمتر هستند، اما فکر اولیه مصرف مواد آگونیستی بهجای موادمخدر این نبود که این مواد را جایگزین کنند، بلکه استفاده از آنها قدم اول در کاهش آسیب است. به عبارت دیگر، ابتدا آسیب هنگفتی که فرد با مصرف موادمخدر به خود میزند، با دادن یک ماده استاندارد تحت نظارت پزشک و مرکز درمانی کاهش مییابد تا بهتدریج با یک ماده استاندارد با میزان مشخص طرف باشند نه با موادی که هر بار درجه خلوص متفاوتی دارند و هر بار به نوعی مصرف میشوند که غیرقابل کنترل تر میشوند و حتی از مخدر به محرک تبدیل شده اند.
نظرتان در مورد کمپ های ترک اعتیاد چیست؟
ادعای کمپ های ترک اعتیاد این است که زیر نظر انجمن معتادان گمنام (NA) هستند و دوره هایی در آنها برگزار میشود که به ترک معتادان کمک میکند. مسئولان کمپ ها ادعا میکنند پزشکانی در محل حضور دارند که بیماران را معاینه و در صورت لزوم برایشان دارو تجویز میکنند.
در حالی که با توجه به تجربه ای که داشتیم و حوادثی که متاسفانه در کمپها پیش آمد و باعث مرگ چند تن از مراجعان شد، مشخص شده زیر نظر هیچ ارگانی نیستند و نظارتی بر عملکرد آنها انجام نمیشود زیرا نه خودشان و نه کارشان تعریف علمی ندارد؛ یعنی تعریفی که در پروتکل درمانی مواد محرک یا موادمخدر کشور جایی داشته باشد، به هیچوجه در مورد کمپها وجود ندارد و اینها روشهای غالب و ارجحی هستند که در حال حاضر در کشور اجرا میشوند.
یعنی بر اساس پروتکلهای موجود، کمپ ها نباید به درمان بیماران وابسته به موادمخدر یا محرک بپردازند؟
نه، پروتکلهای درمانی سوءمصرف موادمخدر از سال ۱۳۷۵ زیر نظر وزارت بهداشت تدوین شدهاند. این پروتکلها بهتدریج در سالهای بعد بازبینی و بازنویسی و پروتکل درمانی مواد محرک نیز به آن اضافه شد، اما در هیچ یک از این پروتکلها نامی از کمپ آورده نشده است. ضمن اینکه روشهای سریع و فوق سریعی که کمپها در تبلیغاتشان برای درمان اعتیاد ذکر میکنند، تاثیر بسیار کمی در ترک معتادان دارند و فقط گاهی موثر هستند و نمیتوانیم ملاک ارزشی خود را فقط روی یکسری افراد که با این روشها موفق به ترک اعتیاد شده اند، قرار بدهیم. ضمن اینکه روش فوق سریع ترک هم در پروتکل وزارت بهداشت جایی ندارد.
مورد دیگر اینکه در پروتکل ها نیامده اگر فردی تحتشرایط خاصی قرار داشت، باید برای ترک به کمپ فرستاده شود. البته برای بیمارانی که مشکل سایکولوژیک دارند یا بارها برای ترک اقدام کرده اند و ناموفق بوده اند و بیمارانی که حمایت اجتماعی ندارند، درمان بستری پیش بینی شده است ولی در هیچ بندی از پروتکلهایی که حتی بعد از سمینارهای مربوط به موادمخدر منتشر شده اند، توصیه ای برای رفتن به کمپ وجود ندارد. متاسفانه در حال حاضر ارجاع معتادان به کمپ در عمل کمکی برای درمانگران محسوب میشود و هرگاه فرد یا خانواده وی غیرقابل کنترل می شوند، به کمپها فرستاده میشوند و این کار پیامدهایی دارد که بسیاری اوقات واقعا آزاردهنده است.
بیمارانی که قصد ترک اعتیاد دارند بهتر است به چه مراکزی مراجعه کنند تا وقت و پولشان هدر نرود؟
در حال حاضر مراکزی که از سازمان بهزیستی یا وزارت بهداشت مجوز تاسیس دارند و در شهرهای مختلف تعدادشان کم نیست، قابلقبولترین مراکز ترک اعتیاد محسوب میشوند، هر چند که بیمارستانهای روانپزشکی هم در سطح کشور این خدمات را عرضه میکنند.
آیا در مراکز ترک اعتیاد روانشناس یا مددکار اجتماعی هم حضور دارند؟
بله، طبق پروتکل تاسیس مراکز درمانی، باید روانشناس و پزشک در مرکز حضور داشته باشند و به بیماران خدمت کنند.
افزایش مراکز غیرمجاز ترکاعتیاد
آیا علت تعداد زیاد مراکز ترک اعتیاد در سطح شهر، فروش قانونی و راحت متادون به افراد نیست؟
به هر حال آنچه طی دهه های گذشته اتفاق افتاده، این است که فقط به مراکزی مجوز داده شده که به نظر می آمد مرکز درمان اعتیاد بودند ولی اکنون میبینیم که بسیاری از آنها صرفا مرکزی برای فروش متادون محسوب میشوند! متاسفانه در سطح کشور وقتی بیماران برای ترک اعتیاد به این مراکز مراجعه میکنند، به آنها فقط متادون داده میشود و فرقی هم نمیکند که ماده مصرفی آنها مواد محرک بوده باشد، موادمخدر یا الکل. ضمن اینکه بیماران بعد از گرفتن متادون کمتر پیگیری و رصد میشوند و همین امر باعث برگشت دوباره آنها به سمت موادمخدر خواهدشد. از اینرو اخیرا حدود ۷۰۰ مرکز غیرمجاز ترک اعتیاد در سطح کشور شناسایی و برای تعطیل کردن آنها اقدام شده است. البته نمیتوان به سادگی در این مورد قضاوت کرد و اثبات این گفته به کار کارشناسی و تحقیق جامع احتیاج دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر