عنوان:
شیره مطبوخ
معرف:
1- معادل انگلیسی:opium sap
2- تعریف: ماده سستی‌زای طبیعی، که از جوشاندن سوخته تریاک به‌دست می‌آید (1).
3- كاربرد در ناجا: اين موضوع در حوزه پلیس مبارزه با مواد مخدر ناجا قرار دارد.
متن:
یکی از روش‌های مصرف تریاک، تدخین آن است. وقتی تریاک با استفاده از وافور تدخین می‌شود، بخشی از آن هنگام حرارت دادن، ذوب و جاری می‌گردد. این بخش، از راه سوراخ موجود روی حقه وافور، به داخل حقه می‌رود.سوخته‌های باقیمانده از تدخین نیز، درحقه وافور جمع می‌شوند. این مجموعه جمع شده در حقه وافور، که جامد سیاه یا قهوه‌ای تیره براق یا دارای ذرات براق است، به‌نام سوخته تریاک جمع‌آوری می‌شود. حقه که به صورت پیچی به لوله وصل شده است، از لوله جدا و سوخته تریاک از داخل آن تخلیه می‌شود.
سوخته را می‌بلعند یا داخل چای ریخته و می‌خورند و یا مجدداً با سیخ و سنگ، تدخین می‌کنند. در قدیم نیز، از حل کردن آن در آب، شربتی تهیه و به عنوان مُسکّن برای دل درد یا اسهال کودکان از آن استفاده می‌کردند. اما در اصل سوخته را برای مصارف بعدی به شیره مطبوخ تبدیل می‌کنند (2).
شیره مطبوخ یا شیره تریاک، ماده سستی‌زای طبیعی است که از اختلاط سوخته و تریاک درست می‌شود. جامد باقیمانده روی صافی، هنگام تهیه‌ی شیره، تفاله تریاک است. تفاله تریاک، ارزش تخدیری ندارد و دور ریختنی است. بعضی اوقات، این تفاله را برای درمان زخم پای چارپایان استفاده می‌کنند.(3).
شیره مطبوخ، علی‌القاعده عاری از پاپاورین و نارسئین است. چون این آلکالوئیدهای موجود در تریاک، در آب حل نمی‌شوند، اما مرفین، به وفور در آن یافت می‌شود. شیره مطبوخ، برخلاف تریاک، مزاجی گرم دارد، به همین دلیل، معتادین کهنه‌کار آن‌را به تریاک ترجیح می‌دهند (4).
شیره مطبوخ، با استفاده از ابزاری به نام «نگاری» تدخین می‌شود. نگاری،لوله دراز میان تهی به طول تقریبی نیم متراست. یک سر آن سوراخی دارد که به دهان می گذارند. سر دیگر این لوله بسته است و نزدیک انتهای آن، حقه گرد سوراخ‌داری است به نام چَلَم (5). هنگام استفاده از شیره، فرد مصرف کننده باید در حالت درازکش باشد.
چون اگر در حالت ایستاده یا نشسته این ماده را مصرف کند، ممکن است در حین مصرف به دلیل نئشگی زیاد به زمین بیافتد. به همین دلیل، استعمال شیره با استفاده از نگاری با کمک فرد دیگری انجام می‌شود که به او «ساقی» می‌گویند. ساقی روی چلم و اطراف سوراخ آن‌را به شیره آغشته می‌کند. به این عمل «بارزدن چلم» می‌گویند. (6).
این نحوه‌ی استعمال شیره، منجر به تأسیس «شیره‌کش‌خانه«ها شد. شیره‌کش‌خانه، به محلی گفته می‌شود که افرادی در آن جمع می‌شدند و ابزار و آلات تدخین شیره را، برای فرد شیره‌ای آماده می‌کردند (7).بعضی وقت‌ها شیره را به همراه تریاک تدخین می‌کنند. به‌این ترتیب، گرمی مزاج شیره، سردی مزاج تریاک را خنثی می‌کند.
باقیمانده حاصل از تدخین شیره با استفاده از نگاری، «جوهر نگاری» نامیده می‌شود. جوهر نگاری را از روی چلم می‌تراشند و با سوخته تریاک مخلوط و دوباره برای تهیه شیره از آن استفاده می‌کنند (8).
![]()
منبع نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
واژگان کلیدی:
شیره تریاک، شیره مطبوخ، نگاری.
ارجاعات:
1-احتشامی،علی. کلیات وطبقه‌بندی مواد مخدر؛تهران: دانشگاه علوم انتظامی؛ 45-44: 1385.
2-همان.
3- کاکویی،عیسی؛گامی در شناخت مواد مخدر و روانگردان؛تهران: دانشگاه علوم انتظامی؛ 1385:132.
4-احتشامی،علی. همان.
5- لغت‌نامه دهخدا.
6-احتشامی،علی. همان.
گروه ارائه دهنده مقاله:
شیره مطبوخ
معرف:
1- معادل انگلیسی:opium sap
2- تعریف: ماده سستی‌زای طبیعی، که از جوشاندن سوخته تریاک به‌دست می‌آید (1).
3- كاربرد در ناجا: اين موضوع در حوزه پلیس مبارزه با مواد مخدر ناجا قرار دارد.
متن:
یکی از روش‌های مصرف تریاک، تدخین آن است. وقتی تریاک با استفاده از وافور تدخین می‌شود، بخشی از آن هنگام حرارت دادن، ذوب و جاری می‌گردد. این بخش، از راه سوراخ موجود روی حقه وافور، به داخل حقه می‌رود.سوخته‌های باقیمانده از تدخین نیز، درحقه وافور جمع می‌شوند. این مجموعه جمع شده در حقه وافور، که جامد سیاه یا قهوه‌ای تیره براق یا دارای ذرات براق است، به‌نام سوخته تریاک جمع‌آوری می‌شود. حقه که به صورت پیچی به لوله وصل شده است، از لوله جدا و سوخته تریاک از داخل آن تخلیه می‌شود.
سوخته را می‌بلعند یا داخل چای ریخته و می‌خورند و یا مجدداً با سیخ و سنگ، تدخین می‌کنند. در قدیم نیز، از حل کردن آن در آب، شربتی تهیه و به عنوان مُسکّن برای دل درد یا اسهال کودکان از آن استفاده می‌کردند. اما در اصل سوخته را برای مصارف بعدی به شیره مطبوخ تبدیل می‌کنند (2).
شیره مطبوخ یا شیره تریاک، ماده سستی‌زای طبیعی است که از اختلاط سوخته و تریاک درست می‌شود. جامد باقیمانده روی صافی، هنگام تهیه‌ی شیره، تفاله تریاک است. تفاله تریاک، ارزش تخدیری ندارد و دور ریختنی است. بعضی اوقات، این تفاله را برای درمان زخم پای چارپایان استفاده می‌کنند.(3).
شیره مطبوخ، علی‌القاعده عاری از پاپاورین و نارسئین است. چون این آلکالوئیدهای موجود در تریاک، در آب حل نمی‌شوند، اما مرفین، به وفور در آن یافت می‌شود. شیره مطبوخ، برخلاف تریاک، مزاجی گرم دارد، به همین دلیل، معتادین کهنه‌کار آن‌را به تریاک ترجیح می‌دهند (4).
شیره مطبوخ، با استفاده از ابزاری به نام «نگاری» تدخین می‌شود. نگاری،لوله دراز میان تهی به طول تقریبی نیم متراست. یک سر آن سوراخی دارد که به دهان می گذارند. سر دیگر این لوله بسته است و نزدیک انتهای آن، حقه گرد سوراخ‌داری است به نام چَلَم (5). هنگام استفاده از شیره، فرد مصرف کننده باید در حالت درازکش باشد.
چون اگر در حالت ایستاده یا نشسته این ماده را مصرف کند، ممکن است در حین مصرف به دلیل نئشگی زیاد به زمین بیافتد. به همین دلیل، استعمال شیره با استفاده از نگاری با کمک فرد دیگری انجام می‌شود که به او «ساقی» می‌گویند. ساقی روی چلم و اطراف سوراخ آن‌را به شیره آغشته می‌کند. به این عمل «بارزدن چلم» می‌گویند. (6).
این نحوه‌ی استعمال شیره، منجر به تأسیس «شیره‌کش‌خانه«ها شد. شیره‌کش‌خانه، به محلی گفته می‌شود که افرادی در آن جمع می‌شدند و ابزار و آلات تدخین شیره را، برای فرد شیره‌ای آماده می‌کردند (7).بعضی وقت‌ها شیره را به همراه تریاک تدخین می‌کنند. به‌این ترتیب، گرمی مزاج شیره، سردی مزاج تریاک را خنثی می‌کند.
باقیمانده حاصل از تدخین شیره با استفاده از نگاری، «جوهر نگاری» نامیده می‌شود. جوهر نگاری را از روی چلم می‌تراشند و با سوخته تریاک مخلوط و دوباره برای تهیه شیره از آن استفاده می‌کنند (8).
واژگان کلیدی:
شیره تریاک، شیره مطبوخ، نگاری.
ارجاعات:
1-احتشامی،علی. کلیات وطبقه‌بندی مواد مخدر؛تهران: دانشگاه علوم انتظامی؛ 45-44: 1385.
2-همان.
3- کاکویی،عیسی؛گامی در شناخت مواد مخدر و روانگردان؛تهران: دانشگاه علوم انتظامی؛ 1385:132.
4-احتشامی،علی. همان.
5- لغت‌نامه دهخدا.
6-احتشامی،علی. همان.
7- http://fa.wikipedia.org/wiki/نگاری
8-احتشامی،علی. همان.گروه ارائه دهنده مقاله:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر