ایا سردار مویدی باعث رواج ماده مخدر گل اسرائیلی در ایران شده است !
پلیس مبارزه با مواد مخدر استان همدان
سردار علی مویدی در جمع خبرنگاران واردات ماده مخدر جدیدی به نام گل را تکذیب کرد.
وی تاکید کرد: ما معتقدیم این ماده مخدر(گل ) از همان انواع قبلی است و ماده مخدر جدید نیز محسوب نمی‌شود.
تاریخ خبر .بهمن 1392
چهار ده ماه بعد
پلیس مبارزه با مواد مخدر استان همدان می گوید
"گُل" خطرناکترین ماده مخدر امروز
ما می گوییم :اقا چهارده ماهه که این گل خطرناکترین ماده مخدر امروز نشده اگر این گل از همان انواع مواد مخدر قبلی بوده که سردار گفته پس گناه بعضی ها بیشتر می شود که درباره خطرات مخدر گل که در سال 92 هم انرا می شناختند و در کشور رواج داشته اطلاع رسانی نکردند و این فرصت را به مخدر گل دادند که بین جوانان و مردم هر چه بیشتر رواج یابد !!
تازه انهم مخدر گلی که اسرائیلی ها فرستادند
۱۷ آبان ۱۳۹۳ ه.ش. - «گل» مخدر معطری که مسافران وارد ایران می‌کنند/ماریجوانا صنعتی اسرائیلی. به گزارش گروه جامعه رویکرد، محمدباقر صابری زفرقندی در آستانه شروع ...
پلیس مبارزه با مواد مخدر استان همدان
علف، قارچ، اشک، تسبیح و حالا گُل. اگر سری در دنیای روانگردان‌ها نداشته باشید و گوشتان با اسامی مواد مخدر آشنا نباشد، ردیف شدن این نام‌ها کنار هم شاید برایتان بی‌معنی باشد.
اما این نام‌ها برای معتادان با نشئگی و سرخوشی یا خماری و بدن‌درد و بی‌قراری تداعی می‌شود.
هرروز 9 نفر از ایرانی‌ها به دلیل مصرف مواد مخدر می‌میرند. جماعتی که به گواه آمارهای جمعیت مبارزه با دخانیات کشور، از 10سالگی دست به سیگار می‌شوند و از 17سالگی مواد مخدر را تجربه می‌کنند. در این میان، گروهی هم هستند که از 12 سالگی به بعد پای مخدرهای صنعتی به زندگی‌شان باز می‌شود و روزگارشان را با شیشه، حشیش، کروکودیل و ماریجوانا سیاه می‌کنند؛ مخدرهایی که یک جمله مشترک که درباره بیشتر آنها تکرار می‌شود: «این اعتیادآور نیست». این جمله، امروز بیشتر از همه درباره «گُل» به گوش می‌رسد.
ماده مخدر گل، همان اندازه که اسم خوشایندی که دارد، یکی از خطرناکترین مواد مخدری است که این روزها در دست جوان‌ها می‌چرخد و به اسم یک روانگردان طبیعی خرید و فروش می‌شود. مخدری که ضربان قلب را زیاد می‌کند، احساس بی‌قراری می‌دهد، موجب توهم می‌شود و با یک بار مصرف، طوری عملکرد مغز را مختل می‌کند که زندگی بدون آن غیرممکن می‌شود.
روانگردان‌ها از کجا می‌آیند؟
نخستین‌بار، در دهه 1970 تا 1980 میلادی بود که امریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی روی مواد شیمیایی‌ای کار کردند که اغلب با هدف نظامی تولید می‌شدند. این مواد، در واقع فرمول‌های جدیدی بودند که خواص روانگردان داشتند و در آزمایش‌های کنترل فکر، با هدف حقیقت‌یابی از جاسوسان مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این ترکیبات خواصی شبیه حشیش و ماریجوانا داشتند با این تفاوت که می‌توانستند چند برابر آن تأثیرگذار باشند.
سال‌ها بعد، گیاه شاهدانه‌ای که به آن «کوش افغان» هم گفته می‌شد، از افغانستان به امریکا برده شد و این آغاز پیدایش «گُل» بود.
با استفاده از «کوش افغان»، ماری‌جوانای جدیدی کشت شد که خواصی متفاوت از ماری‌جوانای سنتی داشت و به آن «مدیکال ماریجوانا» گفته می‌شد.
ماریجوانا گیاهی است که هم نوع نر آن وجود دارد و هم نوع ماده. نوع نر 3 درصد و نوع ماده 8 درصد مخدر دارد. اتفاقاً اعتیاد به ماریجوانا بسیار دیر ایجاد می‌شود و خیلی راحت هم قابل ترک است. اما گیاه جدیدی که با تغییرات ژنتیکی تولید شده است، 2 جنسیتی بوده و برخلاف ماری‌جوانای طبیعی که گل‌های کمی دارد، بسیار پرگل است. در این گل‌ها 7برابر بیشتر از ماریجوانا ماده مخدر وجود دارد. آنقدر که اگر از کنار آن عبور کنید یا شب بالای سرتان باشد، دچار توهم می‌شوید.
ماری‌جوانایی که این روزها در دست جوان‌ها می‌چرخد، گل همین ماری‌جوانای تغییرژنتیک یافته است که حتی دست و دل پزشکان هم برای تجویز آن می‌لرزد و فقط در شرایط خاصی، برای بیماران خاص آن را به مدت محدود و دز بسیار کم توصیه می‌کنند.
بیمار می‌تواند حداکثر یک ماه با دز خیلی کم از ماری‌جوانای طبی استفاده کند. آن‌هم در بیماری‌های عصبی شدید، یا بیمارانی که در مراحل پایانی عمرشان قرار دارند و پزشک می‌خواهد روزهای پایانی زندگی‌شان بدون درد بگذرد.
اگرچه در دنیا به مخدر گل به چشم دارو نگاه می‌شود اما از 8 یا 9 سال قبل توسط فردی با نام مستعار "آرتا" به ایران آورده شد و اکنون در شیراز کشت می‌شود. گل که در باور عمومی حتی کم‌خطرتر از حشیش و ماریجوانا و علف معرفی شده است، می‌تواند آنقدر خطرناک باشد که با یکبار مصرف، برای همیشه موجب اعتیاد شود؛ زیرا به طور مستقیم بخش‌های مسئول آرامش‌بخشی در مغز را فلج کرده و خودش جایگزین آن می‌شود؛ بنابراین با مصرف نکردن گل، فرد دچار اظطراب شدید، بی‌قراری، وحشت‌زدگی، تپش قلب شدید و... می‌شود.
گل خطرناکترین مخدر امروز است و با یکبار استفاده، ممکن است فرد به مدت 6 ماه تا یک سال دچار توهم عصرگاهی شود. ما هنوز اثرات این مخدر را به طور کامل نمی‌دانیم و عوارض گسترده‌ای از آن مشاهده شده است. جالب اینکه مخدر گل روی گروه‌های خونی +A و +O اثر توهم‌زایی بیشتری دارد.
درمان، بی‌درمان
ناشناخته بودن اثرات استفاده از گل در مدت طولانی و با دز زیاد، در کنار کمبود تحقیقات جهانی موجب شده است که اعتیاد به گل جزو اعتیادهای بدون درمان شناخته شود. بیشتر روش‌های ترک که در ایران به کار گرفته می‌شود، متکی به تحقیقات و شیوه‌های درمانی در خارج از کشور است و این در حالی است که در خارج از ایران، مخدر گل یا همان مدیکال ماریجوانا برای مصارف دارویی بیماران خاص استفاده می‌شود و استفاده تفننی ندارد؛ بنابراین، روش مؤثری هم برای ترک آن معرفی نشده است.
گردآورنده: پلیس مبارزه با مواد مخدر استان همدان
اما این نام‌ها برای معتادان با نشئگی و سرخوشی یا خماری و بدن‌درد و بی‌قراری تداعی می‌شود.
هرروز 9 نفر از ایرانی‌ها به دلیل مصرف مواد مخدر می‌میرند. جماعتی که به گواه آمارهای جمعیت مبارزه با دخانیات کشور، از 10سالگی دست به سیگار می‌شوند و از 17سالگی مواد مخدر را تجربه می‌کنند. در این میان، گروهی هم هستند که از 12 سالگی به بعد پای مخدرهای صنعتی به زندگی‌شان باز می‌شود و روزگارشان را با شیشه، حشیش، کروکودیل و ماریجوانا سیاه می‌کنند؛ مخدرهایی که یک جمله مشترک که درباره بیشتر آنها تکرار می‌شود: «این اعتیادآور نیست». این جمله، امروز بیشتر از همه درباره «گُل» به گوش می‌رسد.
ماده مخدر گل، همان اندازه که اسم خوشایندی که دارد، یکی از خطرناکترین مواد مخدری است که این روزها در دست جوان‌ها می‌چرخد و به اسم یک روانگردان طبیعی خرید و فروش می‌شود. مخدری که ضربان قلب را زیاد می‌کند، احساس بی‌قراری می‌دهد، موجب توهم می‌شود و با یک بار مصرف، طوری عملکرد مغز را مختل می‌کند که زندگی بدون آن غیرممکن می‌شود.
روانگردان‌ها از کجا می‌آیند؟
نخستین‌بار، در دهه 1970 تا 1980 میلادی بود که امریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی روی مواد شیمیایی‌ای کار کردند که اغلب با هدف نظامی تولید می‌شدند. این مواد، در واقع فرمول‌های جدیدی بودند که خواص روانگردان داشتند و در آزمایش‌های کنترل فکر، با هدف حقیقت‌یابی از جاسوسان مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این ترکیبات خواصی شبیه حشیش و ماریجوانا داشتند با این تفاوت که می‌توانستند چند برابر آن تأثیرگذار باشند.
سال‌ها بعد، گیاه شاهدانه‌ای که به آن «کوش افغان» هم گفته می‌شد، از افغانستان به امریکا برده شد و این آغاز پیدایش «گُل» بود.
با استفاده از «کوش افغان»، ماری‌جوانای جدیدی کشت شد که خواصی متفاوت از ماری‌جوانای سنتی داشت و به آن «مدیکال ماریجوانا» گفته می‌شد.
ماریجوانا گیاهی است که هم نوع نر آن وجود دارد و هم نوع ماده. نوع نر 3 درصد و نوع ماده 8 درصد مخدر دارد. اتفاقاً اعتیاد به ماریجوانا بسیار دیر ایجاد می‌شود و خیلی راحت هم قابل ترک است. اما گیاه جدیدی که با تغییرات ژنتیکی تولید شده است، 2 جنسیتی بوده و برخلاف ماری‌جوانای طبیعی که گل‌های کمی دارد، بسیار پرگل است. در این گل‌ها 7برابر بیشتر از ماریجوانا ماده مخدر وجود دارد. آنقدر که اگر از کنار آن عبور کنید یا شب بالای سرتان باشد، دچار توهم می‌شوید.
ماری‌جوانایی که این روزها در دست جوان‌ها می‌چرخد، گل همین ماری‌جوانای تغییرژنتیک یافته است که حتی دست و دل پزشکان هم برای تجویز آن می‌لرزد و فقط در شرایط خاصی، برای بیماران خاص آن را به مدت محدود و دز بسیار کم توصیه می‌کنند.
بیمار می‌تواند حداکثر یک ماه با دز خیلی کم از ماری‌جوانای طبی استفاده کند. آن‌هم در بیماری‌های عصبی شدید، یا بیمارانی که در مراحل پایانی عمرشان قرار دارند و پزشک می‌خواهد روزهای پایانی زندگی‌شان بدون درد بگذرد.
اگرچه در دنیا به مخدر گل به چشم دارو نگاه می‌شود اما از 8 یا 9 سال قبل توسط فردی با نام مستعار "آرتا" به ایران آورده شد و اکنون در شیراز کشت می‌شود. گل که در باور عمومی حتی کم‌خطرتر از حشیش و ماریجوانا و علف معرفی شده است، می‌تواند آنقدر خطرناک باشد که با یکبار مصرف، برای همیشه موجب اعتیاد شود؛ زیرا به طور مستقیم بخش‌های مسئول آرامش‌بخشی در مغز را فلج کرده و خودش جایگزین آن می‌شود؛ بنابراین با مصرف نکردن گل، فرد دچار اظطراب شدید، بی‌قراری، وحشت‌زدگی، تپش قلب شدید و... می‌شود.
گل خطرناکترین مخدر امروز است و با یکبار استفاده، ممکن است فرد به مدت 6 ماه تا یک سال دچار توهم عصرگاهی شود. ما هنوز اثرات این مخدر را به طور کامل نمی‌دانیم و عوارض گسترده‌ای از آن مشاهده شده است. جالب اینکه مخدر گل روی گروه‌های خونی +A و +O اثر توهم‌زایی بیشتری دارد.
درمان، بی‌درمان
ناشناخته بودن اثرات استفاده از گل در مدت طولانی و با دز زیاد، در کنار کمبود تحقیقات جهانی موجب شده است که اعتیاد به گل جزو اعتیادهای بدون درمان شناخته شود. بیشتر روش‌های ترک که در ایران به کار گرفته می‌شود، متکی به تحقیقات و شیوه‌های درمانی در خارج از کشور است و این در حالی است که در خارج از ایران، مخدر گل یا همان مدیکال ماریجوانا برای مصارف دارویی بیماران خاص استفاده می‌شود و استفاده تفننی ندارد؛ بنابراین، روش مؤثری هم برای ترک آن معرفی نشده است.
گردآورنده: پلیس مبارزه با مواد مخدر استان همدان
کد مطلب: 58439 تاریخ انتشار: 1394-02-21 - روزنامه همدان پیام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر